Name: 911: In Memoriam
Start: 2021-09-11T00:00:00.000Z
End: 2021-09-11T00:00:00.000Z
Location: NFM (Narodowe Forum Muzyki)

Organization

International Festival Wratislavia Cantans

Conductor

Joseph Swensen

Bass-baritone

Giorgi Kirof

Bass

Soprano

Olga Mykytenko

Orchestra

NFM Orkiestra Leopoldinum

National Forum of Music

9/11: In Memoriam

Wrocław

Poland

NFM (Narodowe Forum Muzyki)

9/11: In Memoriam: Symphony No.14, Op.135

Public

Symphony No. 14, Op. 135

Approved

Koncert NFM Orkiestry Leopoldinum pod batutą Josepha Swensena odbędzie się dokładnie dwie dekady po atakach na World Trade Center. Jego celem jest uczczenie pamięci ofiar zamachów. Zabrzmi dziś jedna z najbardziej niezwykłych i najbardziej wstrząsających symfonii napisanych w drugiej połowie XX wieku.

Utworem tym jest XIV Symfonia Dymitra Szostakowicza, pod wieloma względami bardzo nietypowa. Składa się z jedenastu części, a nie z czterech, a w jej obsadzie figuruje zespół kameralny złożony ze smyczków i perkusji, uzupełniony dwoma głosami solowymi – sopranem i basem. Kompozytor wykorzystał w swoim dziele teksty czterech poetów: Federica Garcíi Lorki, Guillaume’a Apollinaire’a, Wilhelma Küchelbeckera i Rainera Marii Rilkego. Wszystkie wiersze łączy temat śmierci. Jest ona wszechobecna, często gwałtowna – nikt nie może od niej uciec. Bezkompromisowy, brutalny, a niekiedy obsceniczny i wulgarny charakter tekstów stał się dla Szostakowicza pretekstem do stworzenia równie radykalnej muzyki o ogromnej sile wyrazu. Kompozytor nawiązał także do tradycji: symfonia jest rozwinięciem idei zaprezentowanych w cyklu Pieśni i tańce śmierci Modesta Musorgskiego (który Szostakowicz zorkiestrował kilka lat przed napisaniem XIV Symfonii), otwierające ją muzyczne motto to z kolei cytat z sekwencji Dies irae, rozlega się tu ponadto dźwięk żałobnych dzwonów.

Po prawykonaniu tego dzieła wielu przyjaciół i krytyków oskarżyło Szostakowicza o nihilizm. Twórca, przez całe życie mieszkający w kraju, w którym panował jeden z najbardziej opresyjnych systemów totalitarnych, odpowiedział na to: „Głupotą jest protestować przeciw śmierci jako takiej, ale można i trzeba protestować przeciw śmierci gwałtownej. Źle jest, kiedy ludzie umierają przedwcześnie na skutek choroby lub nędzy, ale gorzej jest, kiedy człowieka zabija drugi człowiek. Myślałem o tym wszystkim, dokonując instrumentacji Pieśni i tańców śmierci. Myśli te znalazły też odbicie w XIV Symfonii. Nie protestuję w niej przeciw śmierci, protestuję przeciw mordercom”.

polski

The concert of the NFM Leopoldinum Orchestra conducted by Joseph Swensen will take place exactly two decades after the attacks on the World Trade Center. Its purpose is to commemorate the victims of the attacks. Today we will hear one of the most unusual and most shocking symphonies written in the second half of the 20th century.

This work is Dmitry Shostakovich's Symphony No. 14 , very unusual in many respects. It consists of eleven parts, not four, and features a chamber ensemble composed of strings and percussion, supplemented by two solo voices – soprano and bass. In his work, the composer used texts by four poets: Federico García Lorca, Guillaume Apollinaire, Wilhelm Küchelbecker and Rainer Maria Rilke. All the poems have the theme of death in common. It is ubiquitous, often violent, and no one can escape it. The uncompromising, brutal, and sometimes obscene and vulgar nature of the lyrics became a pretext for Shostakovich to create equally radical music with great expressive power. The composer also referred to tradition: the symphony is an extension of the ideas presented in the cycleThe Songs and Dances of Death by Modest Mussorgsky (which Shostakovich had orchestrated a few years before writing Symphony No. 14 ), its opening musical motto is in turn a quote from the Dies irae sequence , and there is also the sound of mourning bells.

After the premiere of this work, many friends and critics accused Shostakovich of nihilism. The artist, living all his life in a country ruled by one of the most oppressive totalitarian systems, replied: “It is stupid to protest against death as such, but one can and must protest against violent death. It's bad when people die prematurely from disease or poverty, but it's worse when a person is killed by another person. I thought of all this while orchestrating Songs and Dances of Death . These thoughts were also reflected in Symphony No. 14 . In it I am not protesting against death, I am protesting against murderers.

English

Кредити за изпълнение (В ролите и екипа )

В ролите

Ансамбъл

Съпродуцент