Admin

La Monnaie/De Munt

Direzione d'orchestra

Leonardo García Alarcón

Regia

Rafael R Villalobos

Costumi

Scenografia

Emanuele Sinisi

Luci

Felipe Ramos

Cantante

Giulia Semenzato

Fortuna

Matthew Newlin

Privilegio

Raffaella Lupinacci

Virtù

Stéphanie d'Oustrac

Costanza

Jeremy Ovenden

Coraggio

Mark Milhofer

Melancolia

Ariana Venditelli

Carità

Anicio Zorzi Giustiniani

Giudizio

Jessica Niles

Impazienza

Federico Fiorio

Capriccio

Andrea Mastroni

Sapienza

Xavier Sabata

Esperienza

Orchestra

Cappella Mediterranea

italiano

I Grotteschi

Bruxelles

Belgio

La Monnaie

I Grotteschi Monteverdi

Public

Jnanakumar P

olandese

francese

Approvato

Une nouvelle saga familiale basée sur les opéras de Claudio Monteverdi : L’Orfeo, Il ritorno d’Ulisse in patria et L’incoronazione di Poppea
Claudio Monteverdi (1567-1643) est à l’origine d’un genre nouveau visant à restaurer la tragédie grecque : l’opéra. Une de ses premières favole in musica suit le poète-chanteur Orphée jusqu’aux Enfers, où les dieux, charmés par sa musique, l’ont autorisé à aller chercher sa bien-aimée Eurydice. Si le jeune compositeur écrit L’Orfeo (1607) pour la cour de Mantoue, le maître, entre-temps couvert d’éloges, crée avec Il ritorno d’Ulisse in patria (1639-1640) son premier drame musical destiné à une scène publique, l’Opéra de Venise. Des années durant, Pénélope scrute l’horizon, guettant le retour de son mari Ulysse. Quand le roi d’Ithaque rentre enfin chez lui, il trouve sa femme entourée de prétendants envahissants qu’il s’emploie à chasser incognito avec l’aide des dieux. Monteverdi franchit une dernière étape avec L’incoronazione di Poppea (1642), dans lequel Poppée, maîtresse de l’empereur romain Néron, manœuvre pour être couronnée impératrice.

À la fin, quand plus rien ne se met en travers de leur chemin, Néron et Poppée chantent « Pur ti miro / Pur ti godo » [Je te regarde / Je te désire] : cette opposition entre le regard et le désir constitue le point de départ du spectacle I Grotteschi, un nouveau diptyque distillé en puisant dans trois opéras de Monteverdi. Au cours de deux soirées, nous découvrons une entreprise familiale prospère qui se coupe du monde extérieur durant une pandémie. Tandis qu’Orphée pleure son Eurydice, Pénélope veille patiemment son époux Ulysse, gravement malade. Profitant de la situation, le jeune Néron échafaude avec l’ambitieuse Poppée des plans pour s’emparer de l’empire. Entre perte et désir, les membres de la famille sombrent peu à peu dans une étouffante lutte de pouvoir. 

Le metteur en scène Rafael R. Villalobos a ramené la cinquantaine de rôles originaux à une poignée de « grotesques », des personnages composites, aux noms allégoriques, qui ont parfois deux visages, voire plus. Ce nouveau récit minutieusement élaboré requiert une interprétation historiquement informée ; pour en profiter, nous pourrons compter sur le chef d’orchestre Leonardo García Alarcón et son ensemble Cappella Mediterranea.

français

A new family saga, distilled from L’Orfeo, Il ritorno d’Ulisse in patria and L’incoronazione di Poppea by Claudio Monteverdi
Claudio Monteverdi (1567–1643) was among the founders of a new genre that was to restore Greek tragedy: opera. One of his first favole in musica follows the singing poet Orpheus, who with his enchanting music convinces the gods to retrieve his beloved Eurydice from the underworld. While the young composer wrote L’Orfeo (1607) for a select audience at the court of Mantua, with Il ritorno d’Ulisse in patria (1639–40), the now acclaimed master created his first musical drama for Venice’s public opera scene. For years, Penelope has been searching the horizon for her husband Odysseus. When the king of Ithaca finally reaches his home port, his wife is surrounded by pestering suitors whom Odysseus has to drive away in disguise and with help from above. Monteverdi took a final step with L’incoronazione di Poppea (1642), in which the mistress of the Roman emperor Nero goes to extremes to have herself crowned empress.  

‘Pur ti miro / Pur ti godo’ (I look at you, I long for you), Nerone and Poppea sing at the end, when nothing stands in their way. This opposition, between merely looking and longing, is the starting point for I Grotteschi, a new twofold performance distilled from the Monteverdi trilogy. Over the course of two evenings, we are introduced to a successful family business that shuts itself off from the world during a pandemic. While Orpheus mourns his Eurydice, Penelope patiently watches over her mortally ill husband Odysseus. The young Nerone sees his chance and, together with Poppea, forges plans to take over the empire. Driven by loss and desire, the isolated family members gradually become entangled in a suffocating power struggle.  

Director Rafael R. Villalobos reduced the almost fifty initial roles to a small group of ‘grotesques’, composite characters who all bear allegorical names and sometimes have more than two faces. Villalobos’s thoughtful retelling calls for an equally informed musical vision, for which La Monnaie can count on conductor Leonardo García Alarcón and his ensemble Cappella Mediterranea.

English

Een nieuwe familiesaga, gedestilleerd uit L’Orfeo, Il ritorno d’Ulisse in patria en L’incoronazione di Poppea van Claudio Monteverdi
Claudio Monteverdi (1567-1643) stond mee aan de wieg van een nieuw genre dat de Griekse tragedie moest reconstrueren: de opera. Een van zijn eerste favole in musica volgt de zingende dichter Orpheus, die met zijn betoverende muziek de goden overtuigt om zijn geliefde Eurydice terug te halen uit de onderwereld. Schreef de jonge componist L’Orfeo (1607) voor een select publiek aan het hof van Mantua, dan creëerde de intussen volprezen meester met Il ritorno d’Ulisse in patria (1639-1640) zijn eerste muziekdrama voor de publieke scene van Venetië. Jarenlang speurt Penelope de horizon af, op zoek naar haar man Odysseus. Wanneer de koning van Ithaka eindelijk zijn thuishaven bereikt, blijkt zijn vrouw omgeven door opdringerige aanbidders, die hij incognito en met hulp van bovenaf moet zien te verdrijven. Een laatste stap zette Monteverdi met L’incoronazione di Poppea (1642), waarin de minnares van de Romeinse keizer Nero tot het uiterste gaat om zichzelf tot keizerin te kronen. 

“Pur ti miro / Pur ti godo” [Ik kijk naar je / Ik verlang naar je], zingen Nerone en Poppea aan het eind, wanneer niets hen nog in de weg staat. Die tegenstelling, tussen louter observeren en begeren, vormt nu het uitgangspunt voor I Grotteschi, een nieuwe dubbelvoorstelling gedestilleerd uit de Monteverdi-trilogie. Op twee avonden maken we kennis met een succesvol familiebedrijf dat zich tijdens een pandemie afsluit van de buitenwereld. Terwijl Orpheus rouwt om zijn Eurydice, waakt de geduldige Penelope bij haar doodzieke man Odysseus. De jonge Nerone ziet zijn kans schoon en smeedt met Poppea plannen om het imperium te kapen. Gedreven door verlies en verlangen raken de geïsoleerde familieleden langzamerhand verwikkeld in een verstikkende machtsstrijd.  

Regisseur Rafael R. Villalobos reduceerde de bijna vijftig oorspronkelijke rollen tot een kleine groep ‘grotesken’: geassembleerde personages die een allegorische naam dragen en soms méér dan twee gezichten hebben. Zijn doordachte hervertelling vraagt om een al even geïnformeerde muzikale visie, waarvoor de Munt kan rekenen op dirigent Leonardo García Alarcón en zijn ensemble Cappella Mediterranea.

Nederlands

I Grotteschi by Monteverdi, Da (2025/2025), Diretto da Rafael R Villalobos,, Direttore d'orchestra Leonardo García Alarcón, La Monnaie, Bruxelles, Belgio

Crediti di rappresentazione (Cast e team di produzione )

Cast

Team creativo

Ensemble

Programma, informazioni e sinossi

Foto

Ulteriori letture

Date e sedi delle rappresentazioni

Sedi