The Really Useful Group Ltd. składa podziękowania Pani Amy Powers za udział w opracowaniu tekstu do „Bulwaru Zachodzącego Słońca”.
Produkcja na mocy porozumienia z The Really Useful Group Ltd.
Film noir Billy'ego Wildera Bulwar Zachodzącego Słońca zawierający elementy dramatu, horroru i komedii to jeden z najlepszych i najważniejszych tytułów w historii kina. Wywarł ogromny wpływ na inne dziedziny sztuki, przyczyniając się do powstania wielu utworów scenicznych. Premiera musicalu Andrew Lloyda Webbera pod tym samym tytułem odbyła się 12 lipca 1993 r. w Adelphi Theatre, w którym przez kolejne lata Webber wystawiał swoje najgłośniejsze musicale.
Sunset Boulevard - reprezentacyjna ulica Hollywood rozciąga się od Figueroa Street w śródmieściu Los Angeles do Pacific Coast Highway przy Oceanie Spokojnym w dzielnicy Pacific Palisades. Jest ikoną hollywoodzkiej kultury. To przy niej znajdują się liczne rezydencje gwiazd.
Musical „Sunset Boulevard” jest bezpośrednią adaptacją legendarnego filmu o tym samym tytule, wyreżyserowanego przez BIlly'ego Wildera w 1950 r. Musical miał prapremierę 12 lipca 1993 r., w nowo wówczas wyremontowanym Adelphi Theatre w Londynie. Oryginalna produkcja The Really Useful Group Ltd.
Zarys libretta:
Bankrutujący scenarzysta Joe ucieka przed wierzycielem. Trafia do posiadłości Normy Desmond, wielkiej niegdyś gwiazdy kina niemego. Aktorce wydaje się, że powróci jeszcze na szczyt przy okazji występu w filmie według jej własnego scenariusza. Spotkanie z Joe Norma traktuje jako szczęśliwy zbieg okoliczności i prosi go o pomoc przy pisaniu tekstu. Wkrótce kobieta zakochuje się w scenarzyście, niestety - bez wzajemności. Ich skomplikowana relacja, pełna namiętności i zmienności prowadzi do nieprzewidzianego i tragicznego zakończenia.
Bohaterowie:
Norma Desmond: 45-60 lat. Ekscentryczna dawna gwiazda kina niemego. Niegdyś największe nazwisko w Hollywood, dziś zapomniana, mieszka w podupadłej rezydencji przy Bulwarze Zachodzącego Słońca. Kobieta o wielkiej dumie, pozornie silna i władcza, w rzeczywistości głęboko nieszczęśliwa i wrażliwa na ciosy. Z jednej strony ma w sobie coś z królowej, z drugiej - zagubionej dziewczynki. Marzy o wielkim powrocie do Hollywood. Sopran.
Joe Gillis: 32-40 lat. Scenarzysta filmowy, któremu obecnie nie wiedzie się najlepiej. Przystojny, pewny siebie, o manierach playboya. Kiedyś ten styl otwierał przed nim wszystkie drzwi, dzisiaj coś się zacięło i stare metody przestały działać. Wprowadza się do Normy Desmond jako jej ghostwriter, a później kochanek. Zakochany w Betty. Pozornie uroczy, szarmancki, w typie gwiazdora filmowego, cechuje go jednak pewna mroczność. Wysoki baryton.
Betty Schaefer: 21-27 lat. Młodziutka, aspirująca scenarzystka, asystentka w studiu filmowym. Pełna energii i młodzieńczej świeżości, pewna siebie i trochę bezczelna. Ubóstwia Hollywood i głęboko wierzy, że uda jej się odnaleźć w tym niełatwym świecie. Narzeczona Artiego, zakochuje się w Joe. Sopran.
Max von Mayerling: 45-60 lat. Kamerdyner i wierny sługa Normy, mroczny i wszechobecny „władca” rezydencji przy Bulwarze Zachodzącego Słońca. Stara się chronić Normę przed światem zewnętrznym. Kiedyś był jej reżyserem i mężem. Postać głęboko tragiczna. Baryton.
Cecil B.DeMille: 60-70 lat. Reżyser filmowy, ikona Hollywood, mistrz olbrzymich kinowych spektakli. Odkrył dla kina Biblię, realizując filmowe opowieści Dziesięcioro przykazań, Mojżesz, Samson i Dalila. Jego filmy wyróżniały się precyzją i dobrym smakiem. To on odkrył Normę Desmond i uczynił z niej gwiazdę. Poważny, mimo wieku pełen energii. Współczuje Normie, ale nie robi nic, żeby jej pomóc. Baryton.
Artie Green: 25-30 lat. Narzeczony Betty, najlepszy przyjaciel Joego. Dobroduszny chłopak, sympatyczny, trochę naiwny. Taki, który zna i lubi wszystkich, którego wszyscy znają i lubią. W Hollywood wiedzie mu się trochę lepiej niż Joe. Tenor.
Sheldrake: 40-60 lat. Producent filmowy. Tyran, typ hollywoodzkiego rekina. Baryton.
