Wolfgang Amadeusz Mozart napisał Don Giovanniego w 1787 roku, na zamówienie opery w Pradze. Zaledwie rok wcześniej praska publiczność entuzjastycznie przyjęła jego Wesele Figara. Wobec tego sukcesu, dwudziestodwuletni wówczas kompozytor został wkrótce poproszony o szybkie przygotowanie nowego dzieła. Lorenzo da Ponte, librecista, z którym Mozart wielokrotnie współpracował, zaproponował mu opowieść o rozpustniku Don Juanie. Doskonały tekst libretta powstał na kanwie dramatu Burlador de Sevilla (Zwodziciel z Sewilli) Tirsa de Moliny. Da Ponte czerpał również ze sztuki Moliera. Temat okazał sWolfgang Amadeusz Mozart napisał Don Giovanniego w 1787 roku, na zamówienie opery w Pradze. Zaledwie rok wcześniej praska publiczność entuzjastycznie przyjęła jego Wesele Figara. Wobec tego sukcesu, dwudziestodwuletni wówczas kompozytor został wkrótce poproszony o szybkie przygotowanie nowego dzieła. Lorenzo da Ponte, librecista, z którym Mozart wielokrotnie współpracował, zaproponował mu opowieść o rozpustniku Don Juanie. Doskonały tekst libretta powstał na kanwie dramatu Burlador de Sevilla (Zwodziciel z Sewilli) Tirsa de Moliny. Da Ponte czerpał również ze sztuki Moliera. Temat okazał się niezwykle inspirujący dla młodego Mozarta. W bardzo krótkim czasie zdołał stworzyć dzieło, które olśniewa tak oryginalnością rozwiązań muzycznych, jak doskonałością formy i dojrzałością brzmienia.
Choć Mozart w swoim prywatnym katalogu wpisał utwór pod prostą nazwą opera buffa, dzieło to częstokroć przypisywane jest do węższego gatunku – dramma giocoso („wesoły dramat”). Wiedeński geniusz przekroczył bowiem ramy zastanej formy i podporządkował w mistrzowskim stylu muzykę wydarzeniom dramatycznym. Przeplatając elementy tragiczne i komiczne, potrafił wykreować rzeczywistość dźwiękową doskonale oddającą zawiłości fabuły i pogłębiającą portrety psychologiczne poszczególnych postaci.
Don Giovanni zajmuje istotne miejsce w repertuarach najważniejszych światowych teatrów operowych. Od prapremiery w Pradze w 1787 roku, do końca wieku XVIII, jak i przez cały wiek XIX nie było więc roku, w którym na deskach którejś ze scen nie pojawiłaby się ta słynna opera. Jej niespotykana popularność nie gaśnie również w wieku XX i XXI. W dokumentacjach tak licznych na przestrzeni wieków realizacji, znajdują się nazwiska największych śpiewaków i dyrygentów, takich jak: Ezio Pinza, Thomas Allen, Fiorenza Cossotto, Kiri Te Kanawa, Claudio Desderi, Ferruccio Furlanetto, Herbert von Krajan, Karl Böhm i wielu innych.ię niezwykle inspirujący dla młodego Mozarta. W bardzo krótkim czasie zdołał stworzyć dzieło, które olśniewa tak oryginalnością rozwiązań muzycznych, jak doskonałością formy i dojrzałością brzmienia.
