Name: Haendel – Porpora Muzyka Sakralna
Start: 2023-06-10T00:00:00.000Z
End: 2023-06-10T00:00:00.000Z
Location: Muzeum Łazienki Królewskie

Organization

Conductor

Krzysztof Garstka

Chorus master

Jakub Szafrański

Justyna Pakulak

Singer

Soprano

Justyna Stępień

Others

Zespół Wokalny Polskiej Opery Królewskiej

Zespół Instrumentów Dawnych Polskiej Opery Królewskiej Capella Regia Polona

Polska Opera Królewska

Haendel – Porpora / Muzyka Sakralna

Warsaw

Poland

Muzeum Łazienki Królewskie

Haendel – Porpora / Muzyka Sakralna: Concerto Grosso in A minor, HWV 322 Händel (+2 More)

Public

Concerto Grosso in A minor, HWV 322

Dixit Dominus in G major

Silete venti, HWV 242

Approved

Haendel – Porpora / Muzyka Sakralna: Concert Various

W barokowej muzyce sakralnej znajduje się całe bogactwo stylów i technik wykształconych na przestrzeni epoki. Szczególne zasługi w zakresie syntezy rozmaitych środków kompozytorskich ma Georg Friedrich Haendel, którego dwa motety na sopran i orkiestrę stanowią klamrę koncertu.

Silete venti HWV 242 otwiera uroczyste orkiestrowe Largo, które homofoniczną fakturą i punktowanymi rytmami wyraźnie nawiązuje do stylu francuskiej uwertury. Natomiast finezyjne dialogi między solistką a instrumentami w przepięknych ariach przywołują na myśl pomysły włoskich mistrzów techniki koncertującej. Ich właściwe wykonanie wiąże się ze szczególną wrażliwością wykonawców na barwę. Nie mniej wymagająca jest interpretacja innego łacińskiego motetu Saeviat tellus inter rigores HWV 240. Ta wirtuozowska kompozycja, łącząca w sobie blask i powagę, powstała na uroczystość Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel w 1707 roku.

Pomiędzy dwiema omówionymi kompozycjami zabrzmi Dixit Dominus Nicoli Porpory, jednego z głównych przedstawicieli neapolitańskiej szkoły operowej, który w latach 30. XVIII wieku stanowił poważną konkurencję dla londyńskiej działalności Haendla. Nie ulega wątpliwości, że ten znakomity włoski kompozytor miał okazję słuchać słynnych oratoriów i mógł czerpać z nich inspirację m.in. w zakresie kształtowania faktury chóralnej.

polski

Baroque sacred music testifies to an entire wealth of styles and techniques developed over the epoch. Particularly notable in the synthesis of various compositional means are the achievements of Georg Friedrich Haendel, whose two works frame the concert.

The program opens with one of Handel’s twelve famous concerti grossi, grouped as Op. 6. Written in the autumn of 1739, the concertos were printed the following year as 12 Grand Concertos. However, the greatness in the title does not refer to the volume or cast, but manifests itself in the richness of the sound, the plasticity of the melody and the uniqueness of the structure. In the fourth concerto, the instruments from the concertino and ripieni groups lead a lively dialogue, both playing together – as in the poignant Larghetto affettuoso – and competing, e.g. in an the impressive fugue in Allegro.

The motet Silete venti HWV 242 is equally impressive in terms of the variety of musical solutions. The piece opens with a solemn orchestral Largo, which clearly refers to the style of the French overture with its homophonic texture and dotted rhythms. On the other hand, the sophisticated dialogues between the soloist and the instruments in beautiful arias bring to mind the ideas of Italian masters of the concertante technique. Their proper execution requires particular sensitivity to color on the part of the performers. The interpretation of another Latin motet, Saeviat tellus inter rigores HWV 240, is no less demanding.

Between the two compositions discussed above, we will hear Dixit Dominus by Nicola Porpora, one of the leading representatives of the Neapolitan school of opera, whose activity in the 1730s was a serious competition for the London activity of Handel. There is no doubt that the outstanding Italian composer had the opportunity to listen to the famous oratorios and could draw inspiration from them, e.g. in the shaping of the choral texture.

English

성과 크레딧 (캐스트 & 크루 )

앙상블