Uwertura koncertowa Roberta Schumanna, skomponowana wiosną 1841 roku, miała być początkiem „Suite” lub „Symphonette”, ale ostatecznie – dopełniona scherzem i finałem – stała się trzyczęściowym cyklem. Został on poddany kilku rewizjom, zyskując ostateczny kształt w 1845 roku. Koncert wiolonczelowy a-moll Schumanna – późne dzieło z roku 1850 – nie został wykonany za życia twórcy, a po prawykonaniu (1860) kontrowersje wzbudziła jego ekstrawagancka forma. Utwór nie spełniał też oczekiwań wirtuozów – fragmenty popisowe pojawiają się w nim bowiem sporadycznie (choć jest technicznie wymagający). Doceniono go dopiero w XX stuleciu.
Z inicjatywy Léonida Massine’a – byłego tancerza zespołu Diagilewa i dyrektora artystycznego Ballet russe de Monte-Carlo – powstała „legenda taneczna” o św. Franciszku (1938), do której muzykę skomponował Paul Hindemith. Na jej kanwie kompozytor stworzył cieszącą się później popularnością trzyczęściową suitę Nobilissima Visione, znacznie powiększając aparat wykonawczy.
Metacosmos islandzkiej kompozytorki Anny Thorvaldsdottir powstał na zamówienie New York Philharmonic Society i miał swe prawykonanie w 2018 roku. Według słów autorki dzieło „jest skonstruowane wokół naturalnego balansu pomiędzy pięknem i chaosem – tego, w jaki sposób elementy mogą łączyć się w (pozornie) całkowity chaos, tworząc jednolitą, ustrukturyzowaną całość”.
Piotr Maculewicz
"O czym gramy?" - wprowadzenie do koncertu poprowadzi Piotr Maculewicz, muzykolog, Uniwersytet Warszawski.
Zapraszamy w piątek, 9.12, o godz. 18:30 do Sali Kameralnej (wejście od ul. Sienkiewicza).
