Admin

National Forum of Music

Conductor

Christoph Eschenbach

Singer

Marisol Montalvo

Soprano

Sarah Romberger

Mezzo-soprano

Nikolai Schukoff

Tenor

Hanno Müller-Brachmann

Bass-baritone

Chorus master

Lionel Sow

Others

Wroclaw Philharmonic Choir

Orchestra

NFM Filharmonia Wrocławska

Nowe początki

Wrocław

Poland

NFM (Narodowe Forum Muzyki)

Main Hall

Public

Concert

Oratorio / Orchestral

Mass No.3 in F minor

Symphony in D minor, WAB 100

Rahul Karaguppi

Approved

Nowe początki: Mass No.3 in F minor, WAB 28 Bruckner (+1 More)

During the final concert of the 59th Wratislavia Cantans, we will look even more closely to the future than usual. After eighty years, Wrocław again becomes the home of the famous conductor Christoph Eschenbach, who was born here. During the first concert that the NFM Wrocław Philharmonic will play under the baton of its new artistic director, we will hear two masterpieces by Anton Bruckner. Maestro, welcome!

Christoph Eschenbach knows the work of the Austrian Romanticist very well. It was while conducting his Third Symphony that he made his debut as a conductor in Hamburg in 1972. Previously, despite his conducting studies, the general public knew him only as an accomplished pianist. Since then, he has conducted Bruckner’s works many times, each time proving that he is a brilliant interpreter of symphonic masterpieces and a charismatic leader able to inspire the orchestras he leads with the boldness of his artistic vision.

Both works to be performed during the festival finale, accompanied groundbreaking events in Bruckner’s life. He composed his first mature works in the first half of the 1860s. But in the spring of 1867 he experienced a nervous breakdown. Contrary to the recommendations of the doctors treating him, the Austrian started working on his third mass in September. In the original version, he completed it within a year. The result was a work full of optimism, despite its contemplative character and monumentality, which was a harbinger of the style of Bruckner’s brilliant nine symphonies that were yet to be written.

Events were gathering pace. When composing the Mass, the artist was looking for a way to move out of the provincial Linz. He was offered a teaching position at the Vienna Conservatory. He took over in October 1867. Shortly after moving, he began writing a new symphony, planned as the second. The work, created in nine months, was considered directly influenced by Beethoven's Ninth (Bruckner heard it only in 1866). Some musical ideas were also compared to Rossini’s operas or works by Russian composers. In fact, Bruckner’s genius shines brightly here with its own light. This is evidenced by the fact that the composer returned to several ideas from The Second in The Third Symphony. We will also hear the famous “primordial fog” (Urnebel), characteristic of Bruckner’s later symphonies, from which the first theme emerges in the opening movement. It was because of the “fog” that Otto Dessoff, conductor of the Vienna Philharmonic, could not find the first theme in the symphony at all. This fact touched Bruckner greatly. Increasingly doubtful of the composition’s value, he eventually removed it from his catalogue. Today, known as the “Nullte” [Zero] Symphony, it is considered one of his greatest artistic achievements.

English

Podczas finałowego koncertu 59. edycji Wratislavii Cantans jeszcze mocniej niż zazwyczaj spoglądać będziemy w przyszłość. Oto po osiemdziesięciu latach Wrocław znowu staje się domem urodzonego tutaj słynnego dyrygenta Christopha Eschenbacha. Podczas pierwszego koncertu, który NFM Filharmonia Wrocławska zagra pod batutem swojego nowego dyrektora artystycznego, usłyszymy dwa arcydzieła Antona Brucknera. Maestro, witamy!

Christoph Eschenbach twórczość austriackiego romantyka zna doskonale. To właśnie prowadząc jego III Symfonię, zadebiutował w roli dyrygenta w Hamburgu w 1972 roku. Wcześniej, mimo podjętych przez niego studiów dyrygenckich, szeroka publiczność znała go jedynie jako utytułowanego pianistę. Od tamtej pory sięgał po twórczość Brucknera wielokrotnie, udowadniając za każdym razem, że jest genialnym interpretatorem symfonicznych arcydzieł i charyzmatycznym liderem potrafiącym zarazić swoją artystyczną wizją prowadzone przez siebie zespoły.

Oba dzieła, które zabrzmią podczas finału festiwalu, również w życiu swojego twórcy towarzyszyły wydarzeniom przełomowym. Bruckner w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych XIX wieku skomponował pierwsze dojrzałe utwory. Wiosną 1867 roku przeżył jednak załamanie nerwowe. Wbrew zaleceniom opiekujących się nim lekarzy Austriak już we wrześniu zaczął pracę nad swoją trzecią mszą. W pierwotnej wersji ukończył ją w ciągu roku. Powstało dzieło pełne optymizmu, mimo kontemplacyjnego charakteru w swojej monumentalności stanowiące zapowiedź stylu genialnych, mających powstać dopiero, dziewięciu Brucknerowskich symfonii.

Wydarzenia nabierały tempa. Komponując Mszę, artysta szukał możliwości wyprowadzenia się z prowincjonalnego Linzu. Zaoferowano mu stanowisko wykładowcy w Konserwatorium w Wiedniu. Objął je już w październiku 1867 roku. Niedługo po przeprowadzce zaczął pisać nową symfonię, zaplanowaną jako druga z kolei. W stworzonym w dziewięć miesięcy utworze doszukiwano się bezpośredniego wpływu Dziewiątej Beethovena (Bruckner usłyszał ją dopiero w 1866 roku). Niektóre muzyczne pomysły porównywano też do oper Rossiniego czy utworów kompozytorów rosyjskich. Tak naprawdę geniusz Brucknera świeci tu już jednak jasno własnym światłem, nie odbitym. Świadczy o tym chociażby to, że kompozytor do kilku pomysłów z utworu wrócił we wspomnianej już III Symfonii. Usłyszymy tu też chociażby słynną, charakterystyczną dla późniejszym symfonii Austriaka „pramgłę” (Urnebel), z której w początkowej części wyłania się pierwszy temat. To właśnie przez nią Otto Dessoff, dyrygent Filharmoników Wiedeńskich, nie mógł tego pierwszego tematu w symfonii doszukać się w ogóle. Fakt ten bardzo Brucknera dotknął. Coraz bardziej wątpiący w wartość kompozycji, ostatecznie wykreślił ją ze swojego katalogu. Dzisiaj, znana jako Symfonia „Zerowa”, stawiana jest jednak w szeregu jego największych artystycznych osiągnięć.

polski

Frammistaða áskriftir (Leikarar & starfslið )

Leikarar

Áhöfn

Hljómsveit