W związku z trwającą pandemią koncert odbędzie się bez udziału publiczności w Sali Koncertowej.
Bilety w formie kodów dostępu do wideo można wykupić na live.bilety24.plLink opens in new browser window
Carlo Gesualdo, książę Venosy, to jeden z najwybitniejszych kompozytorów schyłku renesansu, słynny także z morderstwa, którego dokonał na swej pierwszej żonie i jej kochanku, przyłapanych in flagranti. Komponował przede wszystkim madrygały – czołowy gatunek świeckiej muzyki a cappella włoskiego renesansu. Smutek, cierpienie, śmierć – to tematy najczęściej przewijające się w tekstach tych utworów. Słowom towarzyszy muzyka pełna gwałtownych kontrastów, chimeryczna, ciągle się zmieniająca; muzyka o niezwykle przejmującej ekspresji, tak bardzo dysonansowa i pełna swobodnie traktowanej chromatyki, że chwilami brzmi, jak gdyby powstała w dwudziestym wieku… Sześć madrygałów Gesualda zorkiestrował w roku 1992 Stanisław Skrowaczewski, jeden z największych polskich dyrygentów i ceniony kompozytor.
Twórczość Andrzeja Czajkowskiego (André Tchaikowsky’ego) dopiero w ostatnich dekadach zyskuje powoli należne uznanie. Urodzony w 1935 roku w Warszawie, zdobył sławę jako wybitny pianista, był laureatem nagród na Konkursie Chopinowskim w Warszawie w 1955 roku i konkursie Królowej Elżbiety Belgijskiej w Brukseli rok później; od 1956 roku do śmierci (1982) mieszkał w Anglii. Skomponował m.in. symfonię, dwa koncerty fortepianowe, koncerty fletowy i skrzypcowy, liczne solowe dzieła fortepianowe, kilka kompozycji kameralnych, pieśni, a także operę Kupiec wenecki. Wiele utworów kompozytora nie doczekało się dotąd wykonania. Podczas dzisiejszego koncertu zabrzmi po raz pierwszy Concerto classico na skrzypce i orkiestrę, skomponowane w latach 1962–64.
III Symfonię F-dur ukończył Brahms latem 1883 roku. Po raz pierwszy zabrzmiała 2 grudnia 1883 roku w Wiedniu, pod batutą Hansa Richtera. Część pierwsza, Allegro con brio, rozpoczyna się trzydźwiękowym motywem f-as-f, powtarzającym się wielokrotnie w dalszym przebiegu utworu. To muzyczny symbol życiowego motta Brahmsa: „frei, aber froh” („wolny, ale szczęśliwy”). Pierwszy temat allegra może tłumaczyć przydomek Heroiczna, nadany Symfonii przez krytyków; zarówno jednak spokojny, liryczny temat drugi, jak i dalszy przebieg tej części nie potwierdzają tej interpretacji. Część druga (Andante) to pastelowe, eteryczne, oparte na prostym temacie wariacje, po których następuje spokojne, a nawet melancholijne Scherzo. W dramatycznym finale (Allegro) muzyka ponownie nabiera heroicznego charakteru.
Paweł Markuszewski
