Name: Simon Boccanegra
Start: 2025-02-14T00:00:00.000Z
End: 2025-02-23T00:00:00.000Z
Location: Teatr Wielki - Opera Narodowa

Organization

Admin

Teatr Wielki - Opera Narodowa

Conductor

Fabio Biondi

Stage director

Agnieszka Smoczyńska

Set designer

Katarzyna Borkowska

Dramaturge

Robert Bolesto

Costume designer

Katarzyna Lewińska

Choreographer

Tomasz Jan Wygoda

Lighting designer

Alexandr Prowaliński

Wig & Makeup Designer

Monika Kaleta

Baritone

Sebastian Catana

Simon Boccanegra

Bass

Rafał Siwek

Jacopo Fiesco

Soprano

Gabriela Legun

Amelia Grimaldi

Szymon Mechliński

Paolo Albiani

Lukas Jakobski

Pietro

Tenor

Anthony Ciaramitaro

Gabriele Adorno

Orchestra

Orchestra of the Polish National Opera

Others

Chorus of the Polish National Opera

italiera

Warsaw

Poland

Sala Moniuszki

Simon Boccanegra Verdi

Public

Damián Romagnoli

poloniera

Approved

Simon Boccanegra powstał w latach 50. XIX wieku, w okresie gdy Giuseppe Verdi, uskrzydlony rosnącą sławą, rzucał wyzwanie tradycji operowej. Jest to dzieło mroczne, z dominacją niskich głosów, z barytonem jako głównym bohaterem, bez drugoplanowych ról żeńskich. Prapremiera w 1857 roku nie została dobrze przyjęta, pod koniec życia Arrigo Boito wraz z kompozytorem wprowadzili do utworu daleko idące zmiany i dopiero ta wersja z 1881 roku odniosła sukces na scenach operowych.

Łatwo jest pogubić się w meandrach libretta, gdyż ważna dla zawiązania akcji część historii dzieje się przed podniesieniem kurtyny, a postacie w wyniku zbiegu okoliczności przybierają różne tożsamości, które są dopiero odkrywane w trakcie trwania opery. Jednocześnie jednak historia ta skupiona jest wokół uniwersalnych tematów interesujących Verdiego: miłości, zazdrości, tęsknoty, lojalności i zdrady.

Simon Boccanegra, korsarz na usługach Genui, dzięki poparciu plebejuszy zostaje pierwszym dożą. Kariera polityczna nie jest jego celem, ma on jednak nadzieję, że dojście do władzy pozwoli mu na wkupienie się w łaski niedoszłego teścia odrzucającego związek patrycjuszki z narzeczonym niskiego pochodzenia. Opowieść o korsarzu pnącym się na szczyt niejako wbrew sobie kończy się tragicznie – otruciem przez byłego sprzymierzeńca i przyjaciela. Doży udaje się jednak wcześniej odnaleźć zaginioną córkę i zapewnić jej przyszłość u boku kochającego mężczyzny. Finał tej historii opowiadającej o sile miłości romantycznej i ojcowskiej wprzęgniętej w tryby machiny politycznej jest słodko-gorzki. 

Simon Boccanegra to postać historyczna z XIV wieku, choć kompozytora zafascynowała nie sama biografia, lecz jej teatralne opracowanie dokonane przez Antonia Garcíę Gutiérreza, będącego autorem innego dramatu, na podstawie którego powstała wcześniej inna opera Verdiego o równie zawiłej akcji – Trubadur. Dzięki sztuce Gutiérreza kompozytor mógł odejść od operowego patosu i jednowymiarowych postaci, znalazł w niej to, co go najbardziej interesowało: niejednoznacznych bohaterów i głębokie portrety psychologiczne. Jest to szczególnie widoczne w przypadku Boccanegry – korsarza wyniesionego na najwyższy urząd w państwie i przemieniającego się w męża stanu, a przy tym ofiarę intryg politycznych, ale również bohatera o ludzkim rysie: cierpiącego kochanka, władczego, ale i czułego ojca.  

Inscenizację Simona Boccanegry przygotowała reżyserka filmowa Agnieszka Smoczyńska debiutująca tym tytułem w teatrze operowym. Historia ta nie rozgrywa się w średniowiecznej Genui, nie jest także komentarzem publicystycznym do sporów dziewiętnastowiecznych frakcji politycznych w przededniu zjednoczenia Włoch. Akcja opery dzieje się w przyszłości, w postapokaliptycznym świecie dotkniętym katastrofą klimatyczną. Dzięki temu przeniesieniu na pierwszy plan wybija się główny temat dzieła – symboliczny konflikt między elitami a ludem przeniesiony w czasy, gdy urasta on do wymiarów biblijnej klęski. Czy spektakl ten jest prefiguracją, czy raczej przestrogą przed tym, w którą stronę zmierza świat?

polski

Simon Boccanegra was written in the 1850s, at a time when Giuseppe Verdi, his confidence boosted by his growing fame, decided to challenge the operatic tradition. It is a gloomy opera dominated by low voices, a baritone in the lead male role, and devoid of supporting female characters. Its 1857 world premiere was not well received: nearing the end of his life, Arrigo Boito introduced far-reaching changes to the work together with the composer and it was the altered version completed in 1881 that finally triumphed on the world’s opera stages.

It is not hard at all to lose your way in the complexities meanders of the libretto, as a crucial part of the story that underpins the plot take place before the curtain goes up, while the characters as a result of the circumstances assume multiple identities which are revealed gradually in the course of the opera. At the same time, the story focuses on the universal topics that engaged Verdi’s attention: love, jealousy, longing, loyalty and betrayal.

A pirate commissioned by Genoa, Simon Boccanegra becomes the first doge of the city-state thanks to the support of the plebeians. Going into politics was not his goal in life, but he hopes that the position of power will win him favour with a man he hoped could become his father-in-law but who opposed Boccanegra’s liaison with his patrician daughter because of his low-class background. The story of the rather reluctant social climber has a tragic ending – the former corsair dies poisoned by his erstwhile ally and friend. Before his sad demise the doge manages, however, to find his long-lost daughter and secure her future with a loving man by her side. The finale of this story about the power of romantic and paternal love enmeshed in politics is bitter sweet.

The real Simon Boccanegra was the first doge of Genoa in the 14th century, yet the composer was more interested in the theatrical adaptation of his biography by Antonio García Gutiérrez, whose another play had been the basis of Verdi’s another opera with an equally  convoluted plot, Il trovatore. Thanks to Gutiérrez’s drama, Verdi could step away from the characteristic operatic pathos and one-dimensional characters: the play supplied him with the things that he was really interested in: nuanced characters and insightful psychological portrayals. This is especially pronounced in the case of Boccanegra himself, a pirate who rises to the highest office in the city-state, becoming a statesman, a victim of political intrigues, and a character with a human face to him: an anguished lover and a domineering but tender father.

This production of Simon Boccanegra marks the opera debut of film director Agnieszka Smoczyńska. The story is not set in Genoa and does not provide commentary on the disputes between 19th-century Italian political factions on the eve of the country's unification. Instead, Smoczyńska moves the plot to a post-apocalyptic world of the future after the climate disaster. The change foregrounds the main theme of the opera: the symbolic tension between the elites and the ordinary people transported to a period when it becomes a catastrophe of biblical proportions. Is the production a prefiguration or a cautionary tale of the direction the world is heading?

English

Simon Boccanegra by Verdi, ol. 14 ots. 2025, Noiztik (2025/2025), Zuzendaria Agnieszka Smoczyńska,, Zuzendaria Fabio Biondi, Teatr Wielki - Opera Narodowa, Warsaw, Poland

Emanaldia kredituak (Antzezleku eta Ekipa )

Aktoreak

Tripulazioa

Taldea

Programa, buruz eta sinopsia

Argazkiak

Irakurketa gehiago

Emanaldiaren datak eta lekuak

Lekuak