Name: Siła Postępu
Start: 2025-03-14T00:00:00.000Z
End: 2025-03-14T00:00:00.000Z
Location: NFM (Narodowe Forum Muzyki)

Admin

National Forum of Music

Maestro

Christoph Eschenbach

Orchestra

NFM Filharmonia Wrocławska

Instrumentista

Tzimon Barto

Piano

Siła Postępu

Breslávia

Polônia

NFM (Narodowe Forum Muzyki)

Main Hall

Siła Postępu: Piano Concerto in G minor, Op. 33 Dvořák (+1 More)

Public

Concert

Concerto

Concerto para piano em sol menor, Op. 33

Piano Quartet No. 1 in G Minor, op. 25 (arr. Arnold Schoenberg)

Saurav Kumar

Approved

Dla sobie współczesnych Johannes Brahms był tradycjonalistą, akademikiem, spadkobiercą przeszłości, czerpiącym z wzorców barokowych i klasycznych kompozytorem „X Symfonii” Beethovena. Kompletnie inaczej widział jego twórczość czołowy austriacki modernista – Arnold Schönberg. Wiedeński pionier dodekafonii dostrzegał w Brahmsie artystę skupionego, tak jak on sam, na zagadnieniu muzycznej formy. Dzięki rozwijaniu techniki wariacyjnej, pozwalającej unikać mechanicznych powtórzeń motywów, Brahms dla Schönberga w dziedzinie tej okazał się wręcz niezrównanym innowatorem. „Wydaje mi się, że postęp, który stał się udziałem Brahmsa, powinien był pobudzić kompozytorów do pisania muzyki dla dorosłych” – pisał Austriak.

Jeśli przyznamy Schönbergowi rację, to trudno będzie wskazać lepszy przykład „muzyki dla dorosłych” niż jego własne opracowanie orkiestrowe Brahmsowskiego Kwartetu fortepianowego g-moll. Kompozytor Księżycowego Pierrota uważał, że to ukończone w pierwotnej wersji w 1861 roku dzieło jest zbyt rzadko wykonywane. Bardzo je cenił, sądził jednak, że muzycy nie radzą sobie z jego fakturą. „Im lepszy pianista, tym głośniej gra, a wtedy przestają być słyszalne instrumenty smyczkowe. Ja chciałem, żeby było słychać wszystko i udało mi się to osiągnąć” – wyjaśniał. W wersji Schönberga fortepianu nie usłyszymy zatem w ogóle, w bogatej orkiestrowej partyturze znalazło się natomiast miejsce dla instrumentów, o których Brahms na pewno by nie pomyślał: klarnetu basowego, dzwonków czy ksylofonu. 

Fortepian pojawi się za to w drugiej części wieczoru, gdy amerykański pianista Tzimon Barto razem z prowadzoną przez Christopha Eschenbacha NFM Filharmonią Wrocławską wykona Koncert fortepianowy g-moll Antonina Dvořáka. Rzadko prezentowane dzieło wielkiego czeskiego kompozytora porównywane było do fortepianowych koncertów Brahmsa. Obaj romantycy przeciwstawili się bowiem dziewiętnastowiecznemu nurtowi każącemu podporządkować kompozycje utrzymane w tym gatunku wirtuozowskiemu pokazowi. W swoich interpretacjach wyrównują oni proporcje między znaczeniem partii solisty a grą orkiestry, uzależniając obie od rozwoju muzycznej konstrukcji. Co ciekawe, w historii Koncertu Dvořáka obecny jest wątek wrocławski – jego pierwsze wydanie ukazało się bowiem w 1883 roku nakładem wrocławskiej oficyny Juliusa Hainauera.

polski

For his contemporaries, Johannes Brahms was a traditionalist, an academic, an heir to the past, drawing on Baroque and Classical patterns, the composer of Beethoven’s "Tenth Symphony". Arnold Schoenberg saw his work completely differently. The Viennese pioneer of dodecaphony perceived Brahms as an artist focused, like himself, on the issue of musical form. By developing a variational technique that allowed him to avoid mechanical repetitions of motifs, Brahms turned out to be an unrivaled innovator for Schoenberg in this field. “It seems to me that the progress that Brahms experienced should stimulate composers to write music for adults,” wrote Schoenberg.

If we agree with Schoenberg, it would be difficult to point to a better example of “music for adults” than his own orchestral arrangement of Brahms’s Piano Quartet in G minor. The composer of Pierrot lunaire believed that the Quartet, completed in its original version in 1861, was performed too rarely. He appreciated it very much, but he thought that the musicians could not cope with its texture. “The better the pianist, the louder he plays, and then the strings stop being audible. I wanted everything to be heard and I managed to achieve it,” he explained. In Schoenberg’s version, we will not hear the piano at all, and the rich orchestral score includes instruments that Brahms would certainly not have thought of: a bass clarinet, bells and a xylophone.

The piano will appear in the second part of the evening, when the American pianist Tzimon Barto, together with the Wrocław Philharmonic conducted by Christoph Eschenbach, will perform Antonin Dvořák’s Piano Concerto in G minor. The rarely presented work of the great Czech composer was compared to Brahms’s piano concertos. Both Romantics opposed the 19th-century trend that forced compositions in this genre to be subordinated to virtuosic display. In their interpretations, they equalise the proportions between the importance of the soloist’s part and the orchestra’s playing, making both dependent on the development of the musical structure. Interestingly, there is a Wrocław thread in the history of the Dvořák Concerto – its first edition was published in 1883 by the Wrocław publishing house of Julius Hainauer.

English

Siła Postępu by Dvořák, Brahms, De (2025/2025), Regente Christoph Eschenbach, NFM (Narodowe Forum Muzyki), Breslávia, Polônia

Créditos do espetáculo (Elenco & Equipe )

Instrumentação

Conjunto

Programa, Sobre & Sinopse

Fotos

Leitura adicional

Datas e locais de apresentação

Locais de Eventos