Organization

Admin

Teatr Wielki - Opera Narodowa

Conductor

Patrick Fournillier

Stage director

Stage director (+2)

Barbara Wysocka

Set designer

Set designer (+1)

Barbara Hanicka

Costume designer

Julia Kornacka

Choreographer

Stage director (+3)

Jacek Przybyłowicz

Lighting designer

Lighting designer (+1)

Marc Heinz

Video

Lea Mattausch

Video (+1)

Artur Sienicki

Chorusmaster

Chorusmaster (+2)

Mirosław Janowski

Danuta Chmurska

Tenor

Atalla Ayan

Mario Cavaradossi

Wigs designer

Costume designer (+3)

Mateusz Stępniak

Makeup artist

Bass-baritone (+2)

Liam James Karai

Cesare Angelotti

Bass (+3)

Dariusz Machej

The sacristan

Tenor (+3)

Piotr Maciejowski

Spoletta

Orchestra

Chorus of the Polish National Opera

Soprano (+3)

Aleksandra Kurzak

Floria Tosca

Soprano (+1)

Izabela Matuła

Baritone (+5)

Krzysztof Szumanski

Baron Scarpia

Bass-baritone (+3)

Lukasz Goliński

Orchestra of the Polish National Opera

Władysław Skoraczewski Artos Children’s Choir

Niczym Picasso lub Klimt nakreślił Puccini szereg fascynujących, barwnych i wielowymiarowych portretów kobiecych. Zarówno jego Manon, jak i Mimi, Toska, Cio-Cio-San, Magda, czy z pozoru lodowata, lecz nadal skrycie pragnąca miłości Turandot – niezmiennie fascynują widzów teatrów operowych całego świata pomimo upływu lat. Postaci te nie straciły nic ze swej wyrazistości, są tak samo przekonujące i wciąż aktualne, choć ich historie osadzone są w minionych realiach. Fenomen Toski od czasu jej premiery w rzymskim Teatro Constanzi w 1900 roku stanowi fakt, że pojawienie się jej w repertuarze teatru operowego jest niemalże gwarantem wypełnionej po brzegi widowni. Miłosny dramat, niosący ze sobą motywy szantażu, okrucieństwa, pożądania, wielowymiarowości człowieczeństwa jak i jego braku, zbrodni i amoralności fascynuje widza, który daje się wciągnąć w miłosno-śmiertelne tornado.

Puccini zabiegał o możliwość skomponowania opery do libretta opartego na tekście Victoriena Sardou od 1889 roku. Wtedy to zobaczył Toskę po raz pierwszy na scenie teatru z Sarah Bernhardt w roli głównej. Nie był wówczas jeszcze uznanym kompozytorem, co znacznie minimalizowało jego szansę na otrzymanie zlecenia napisania opery. Konkurencja była spora, gdyż sztuką tą interesował się nawet sam Verdi. Liczący się w środowisku włoski redaktor i muzyk Giulio Ricordi jako autora opery widział Alberto Franchettiego. Młody kompozytor nie doszedł jednak do porozumienia z librecistą Luigim Illiką i w rezultacie skomponowanie Toski przypadło Pucciniemu.

Historia, osadzona w Rzymie przełomu XVIII i XIX wieku, za sprawą reżyserki Barbary Wysockiej przenosi widza w atmosferę Włoch lat 70. ubiegłego wieku. Czasu starć Czerwonych Brygad w odpowiedzi na działania neofaszystowskie w latach 60. Nadużycia władzy, niewydolność polityczna państwa, bunt społeczeństwa, terror i zamachy, cała ta polityczna zawierucha zdaje się wpływać na tragiczny los kochanków.

Choć tytułowa Tosca nie jest typem femme fatale, jej wiedzione impulsem działania doprowadzają do dramatu mężczyzny, którego darzy uczuciem. Uwikłana w konflikt tragiczny im bardziej stara się uniknąć klęski, tym bardziej się do niej zbliża. Staje w obliczu sytuacji, która zmusza ją do dokonania wyborów, z których żaden nie uchroni jej od katastrofy. Kierowana najszczerszą miłością nieświadomie sprowadza na siebie i swojego wybranka zgubę i niezależnie od siły charakteru, odwagi towarzyszącej podjętym decyzjom i szlachetności intencji, staje się zarazem winowajcą jak i ofiarą.

Całość dramatu podsyca niezwykła muzyka Pucciniego, pełna skrajności, muzycznie portretująca całą skalę wydarzeń na scenie, poprzez przechodzenie z piano do forte, zestawienie belcanta z krzykiem, szeptu z dramatycznymi partiami solowymi, miłości ze śmiercią. Kontrast ten dowodzi umiejętności kompozytora do wypowiadania się nie tylko w języku brutalności, ale i delikatności. W operze zachwycają również dwie przepiękne arie w wykonaniu  głównych  bohaterów –  Vissi d’arte Florii Toski i E lucevan le stelle Mario Cavaradossiego.

Atmosfera towarzysząca premierze dzieła Pucciniego z powodu ówczesnych wydarzeń w Europie, jak i w samym Rzymie, była napięta. Śpiewacy biorący w niej udział otrzymywali listy z pogróżkami, krążyły też pogłoski o podłożonej w teatrze bombie. Na widowni panował chaos i panika. Przedstawienie przerwano i rozpoczęto od nowa. Pomimo tych utrudnień Tosca okazała się sukcesem. Publiczność domagała się bisów. Dziś – obok Carmen, Czarodziejskiego fletu, Cyganerii, Oniegina i Traviaty – należy do najczęściej wystawianych oper świata. To absolutne arcydzieło późnego romantyzmu powróciło do repertuaru Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w 2019 roku.

italiera

Tosca

Warsaw

Poland

Sala Moniuszki

Tosca Puccini

Staged

Opera

Damián Romagnoli

poloniera

ingelesa

TOSCA – Giacomo PucciniPremiera: 23.02.2019, TW-ONOpera w trzech aktachDyrygent: Tadeusz KozłowskiReżyseria: Barbara WysockaScenografia: Barbara HanickaKosti...

Approved

Argazkiak