Name: Koncert symfoniczny
Start: 2023-05-19T00:00:00.000Z
End: 2023-05-19T00:00:00.000Z
Location: Filharmonia Narodowa

Admin

Warsaw Philharmonic

Pianist

Charles Richard-Hamelin

Piano

Conductor

Piotr Wacławik

Orchestra

Koncert symfoniczny

Warsaw

Poland

Filharmonia Narodowa

Sala Koncertowa

Symphonic Concert Filharmonia Narodowa: Masques, Op.34 Szymanowski (+2 More)

Public

Masques, Op. 34 (arr. Jan Krenz)

Burleske, TrV 145

Symphony No. 1 in C Minor, op. 68

Larissa Andrea Pereira

Approved

Już dziś serdecznie zapraszamy na Koncert symfoniczny: Charles Richard-Hamelin, Orkiestra Filharmonii Narodowej, Piotr Wacławik. O utworach, które zabrzmią podczas dzisiejszego wieczoru opowiada dyrygent - Piotr Wacławik.

Koncert symfoniczny: Masques, Op. 34 (arr. Jan Krenz) Szymanowski (+2 More)

Maski Karola Szymanowskiego są trzyczęściowym cyklem odwołującym się do sławnych postaci literackich: niestrudzonej opowiadaczki Szeherezady (z Księgi tysiąca i jednej nocy), Tristana, w błazeńskim przebraniu nie rozpoznanego przez Izoldę (z popularnego przed I wojną dramatu Ernsta Hardta Tantris der Narr) oraz uwodziciela wszech czasów Don Juana. Utwór zwraca uwagę silną, pulsującą nieregularnymi napięciami ekspresją, wykraczającą poza tradycyjną tonalność harmoniką i specyficznym kolorytem dźwiękowym związanym z masywnym brzmieniem i gęstą, wielowarstwową fakturą. Szymanowski planował orkiestrową transkrypcję Masek, ale zamiaru tego nie zdążył zrealizować. Dokonał tego Jan Krenz – prezentowana dziś orkiestrowa wersja cyklu była po raz pierwszy wykonana podczas Warszawskiej Jesieni w 1988 roku przez wielką Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji pod batutą Jana Krenza.

Olgierd Pisarenko
 

Burleska d-moll na fortepian i orkiestrę Richarda Straussa pierwotnie nosiła tytuł Scherzo d-moll i dedykację dla Hansa von Bülowa. Bülow uznał jednak dzieło za niedorzeczne, a partię fortepianu za niewykonalną, co spowodowało, że partytura na kilka lat spoczęła w szufladzie. Kompozycja została po raz pierwszy wykonana w 1890 roku przez Eugena d'Alberta, któremu została ostatecznie zadedykowana, otrzymała też wówczas obowiązujący do dziś tytuł. Ten niezwykle efektowny utwór ma wiele zalet fantastycznego rzemiosła orkiestrowego Straussa, zawiera też stylizacje wiedeńskiego walca, a także parodystycznie traktowane motywy z Tristana i Izoldy oraz Walkirii Richarda Wagnera. Mimo że sam kompozytor miał do swojego dzieła stosunek ambiwalentny, Burleska znalazła się w programie ważnej dla niego wizyty w Londynie w 1947 roku.

Grzegorz Michalski


Johannes Brahms, po porażce źle przyjętego przez publiczność i krytykę I Koncertu fortepianowego (1859), przez niemal dwie dekady nie przedstawił nowego dzieła z udziałem wielkiej orkiestry. Choć pierwszą ze swych czterech symfonii zaczął szkicować już w 1855 roku, to wykonanie jej ostatecznej wersji miało miejsce ponad 20 lat później, w roku 1876! Przyjęto ją wówczas z entuzjazmem, a wielu krytyków porównywało ją z dziełami Ludwiga van Beethovena, nazywając emfatycznie „Dziesiątą” – ku pewnej irytacji samego autora, który istotnie wielbił ostatniego z klasyków i czuł się jego duchowym spadkobiercą, ale na pewno nie epigonem. Mimo zewnętrznie klasycznych rysów, Symfonia c-moll nasycona jest arcyromantyczną ekspresją. Ogromne wrażenie robi otwierająca dzieło introdukcja na tle miarowych niczym bicie serca uderzeń w kotły. Zewnętrznym odwołaniem do Beethovena jest podniosły, hymniczny charakter głównego tematu finału, który zdaje się nawiązywać do melodii Ody do radości z jego IX Symfonii.

Piotr Maculewicz


"O czym gramy?" - wprowadzenie do koncertu poprowadzi Piotr Maculewicz (Uniwersytet Warszawski).
Zapraszamy w piątek, 19.05, o godz. 18:30 do Sali Kameralnej (wejście od ul. Sienkiewicza).

polski

Karol Szymanowski’s Masques is a three-part cycle referring to famous literary characters: the indefatigable storyteller Scheherazade (from One Thousand and One Nights), Tristan, in the disguise of a grotesque wanderer, unrecognised by Isolde (from Ernst Hardt’s drama Tantris der Narr, which was popular before the First World War), and the all-time seducer Don Juan. The piece attracts attention with its strong expression, pulsating with irregular tensions, its harmony that goes beyond traditional tonality and a specific tone colour associated with a massive sound and a dense, multi-layered texture. Szymanowski had planned an orchestral transcription of Masques, but he did not manage to realise this intention. This was done by Jan Krenz – the orchestral version of the cycle presented today was first performed at the Warsaw Autumn Festival in 1988 by the Polish Radio and Television Grand Symphony Orchestra under the baton of Jan Krenz.

Olgierd Pisarenko

 

Richard Strauss’ Burleske in D minor for piano and orchestra was originally titled Scherzo in D minor and dedicated to Hans von Bülow. However, Bülow found the work ridiculous and the piano part impossible to perform, causing the score to gather dust in a drawer for several years. The work was first performed in 1890 by Eugen d’Albert, to whom it was eventually dedicated, and it was also then that the piece was given the title that is still used today. This highly spectacular piece has many of the qualities of Strauss’ fantastic orchestral craftsmanship, and includes stylizations of the Viennese waltz, as well as motifs from Richard Wagner’s Tristan und Isolde and Die Walküre, treated as a parody. Although the composer himself had an ambivalent attitude to his work, Burleske was on the programme for his important visit to London in 1947.

Grzegorz Michalski

 

After the disappointment over his First Piano Concerto (1859), poorly received by the audience and critics alike, Johannes Brahms did not give the world another work with large orchestra for almost two decades. Although he began sketching the first of his four symphonies in 1855, its final version was not completed until 21 years later, in 1876! It was received with enthusiasm, and many critics compared it to the works of Ludwig van Beethoven, emphatically dubbing it ‘Beethoven’s Tenth’ – much to the irritation of Brahms, who while he did adore the last of the Classics and felt himself to be his spiritual heir, certainly did not regard himself as an epigone. Despite its outwardly Classical traits, the C minor Symphony is suffused with highly Romantic expression. Particularly striking is the introduction, with its regular heartbeat of the timpani. The exalted, hymnic character of the theme of the finale appears to refer to the ‘Ode to Joy’ from Beethoven’s Ninth.

English

Koncert symfoniczny by Szymanowski, Strauss, Brahms, Minn (2023/2023), Surmast Direttur Piotr Wacławik, Filharmonia Narodowa, Warsaw, Poland

Krediti ta' prestazzjoni (Il-Kast & l-Ekwipaġġ )

Ensemble

Programm, Dwar & Sinossi

Vidjows

Ritratti

Aktar qari

Dati u Postijiet ta' Prestazzjoni

Postijiet