Organization

Admin

Opera Wrocławska

Opera

Mezzosoprano (+3)

Dorota Dutkowska

Kate Pinkerton

Bajo (+4)

Marek Klimczak

Comisionado Imperial

Bajo (+3)

Andrzej Zborowski

Oficial del registro

Madre de Cio-Cio-San

Soprano

Katarzyna Słowińska

Tia de Cio-Cio-San

Soprano (+2)

Ewa Wadyńska-Wąsikiewicz

Prima de Cio-Cio-San

Dirección orquestal

Dirección orquestal (+1)

Daniel Smith

Dirección de escena

Dirección de escena (+4)

Giancarlo Del Monaco

Diseño de vestuario

Escenografía (+1)

William Orlandi

Escenografía

Iluminación

Iluminación (+2)

Wolfgang von Zoubek

Orchestra

Orkiestra Opery Wrocławskiej

Barítono (+1)

Aliaksandr Bardasau

Tío Yakusidé

Barítono (+5)

Łukasz Rosiak

Yamadori

Tenor (+1)

Paweł Skałuba

B.F. Pinkerton

Tenor (+7)

Aleksander Zuchowicz

Goro

Bajo (+5)

Jakub Michalski

Tío Bonzo

Barbara Bagińska

Suzuki

Barítono (+9)

Jacek Jaskuła

Sharpless

Monika Radecka

Cio-Cio-San

Mezzosoprano (+4)

Jadwiga Postrożna

Barítono (+2)

Łukasz Motkowicz

Dominik Sutowicz

Tenor (+5)

Edward Kulczyk

Barítono (+6)

Tomasz Rudnicki

Soprano (+1)

Diana Lamar

Barítono (+3)

Tomasz Lykowski

Opera Madame Butterfly została wystawiona po raz pierwszy w mediolańskiej La Scali 17 lutego 1904 roku, ponosząc w zasadzie klęskę. Powody „największego fiaska w karierze Pucciniego” (Piotr Kamiński, Tysiąc i jedna opera) wiązały się z niezbyt szczęśliwą, pierwotną koncepcją dzieła, która zakładała podział na dwa akty. Po niepowodzeniu kompozytor zmienił koncepcję, dokonał przeróbek utworu, zdecydował się na budowę trzyaktową, ponadto nieco skrócił całość, dodał także nową arię. Na ponowną premierę wybrano tym razem teatr w Brescii, gdzie już 28 maja tego samego 1904 roku przeredagowana opera odniosła wielki triumf, trwający nieprzerwanie do dzisiaj. Opowieść o miłości młodziutkiej gejszy do amerykańskiego oficera pokochały pokolenia widzów i słuchaczy.

Inspiracją dla Pucciniego stała się sztuka Madam Butterfly Davida Belasco, którą kompozytor obejrzał w Londynie. Dużą rolę, oprócz interesującego wątku miłosnego, odegrał tu też oczywiście aspekt japoński, który dawał ożywczy powiew egzotyki. Puccini postarał się o określone nawiązania do tradycji japońskiej, subtelnie posługując się m.in. skalą pentatoniczną. Tytułowa bohaterka uosabia szczerą miłość, małżeństwo z Pinkertonem traktując poważnie. Amerykański porucznik Pinkerton okazuje się cynicznym i nieodpowiedzialnym mężczyzną, dla którego to „małżeństwo” ma być tylko pretekstem do uwiedzenia młodej Japonki. Od egoistycznego stanowiska Pinkertona dystansuje się amerykański konsul Sharpless, nikt ani nic nie zdoła jednak zapobiec zbliżającej się tragedii. To subtelna i wierna Cio-Cio-San (Butterfly) zgodnie ze swoim losem i z japońską, honorową tradycją zapłaci najwyższą cenę za bezduszny kaprys Amerykanina.

(Artur Bielecki, Śmiertelnie gorzki romans z Kraju Kwitnącej Wiśni, Opera Wrocławska 2015)

Fotografías