Organization

Admin

Polska Opera Królewska

Conductor

Krzysztof Garstka

Others

Zespół Instrumentów Dawnych Polskiej Opery Królewskiej Capella Regia Polona

Singer

Olga Pasiecznik

Soprano

Instrumentalist

Violinist

Michał Piotrowski

Violin

Violin 1

Violin I

Anna Radziejewska

Soloist

Motety I Kantaty / Pasiecznik – Radziejewska

Warsaw

Poland

Zamek Królewski w Warszawie

Public

Private

Sum in medio tempestatum,  RV 632

The Four Seasons

L’Hyver

12 Concerti grossi con una pastorale, op.8

Longe mala, umbrae, terrores, RV 629

O di Betlemme altera povertà venturosa

Sushant Karmakar

Approved

W dziełach mistrzów epoki baroku znaleźć można wiele nawiązań do zimowej aury oraz świąt Bożego Narodzenia. Do najsłynniejszych muzycznych ilustracji tego okresu należy ostatni z koncertów skrzypcowych Le quattro stagioni Antonia Vivaldiego. Każda z części cyklu została opatrzona odpowiednim sonetem. „Drobne kroki na lodzie kruchym lekko stawiam” – oto początek wiersza dołączonego do finałowej części koncertu L’inverno. Czy autorem poezji był sam Vivaldi? Niewykluczone. Pewne jest natomiast, że wykorzystane przez niego środki muzyczne doskonale oddają warunki atmosferyczne zasugerowane w warstwie tekstowej. W pełnym blasku umiejętność odzwierciedlania poetyckiej narracji za pomocą dźwięków kompozytor ukazuje w rzadziej wykonywanych, znakomitych solowych motetach religijnych. Energiczne przebiegi obrazujące burze i zawieruchy w Sum in medio tempestatum RV 632, jak i w Longe mala, umbrae, terrores RV 629 kontrastują z kojącymi melodiami płynącymi z niebios oraz radosnym Alleluja.   

Zarówno budzące niepokój śnieżnobiałe pejzaże i mroźne powiewy wiatru, jak i radosne świętowanie doskonale oddaje Joseph Bodin de Boismortier (1689-1755) w świeckiej kantacie L’hyver z cyklu Les quatre saisons (Cztery pory roku) z 1724 roku. Bożonarodzeniowy nastrój przywołuje także Pastorale per il S.S. Natale Giuseppe Torellego. Szósty koncert z dwunastu concerti grossi op. 8 wieńczy radosny pochód pasterzy, którzy schodzą z gór, by powitać nowonarodzone Dziecię. Ich radość pięknie odmalowuje także Alessandro Scarlatti (1660-1725) w zamykającej program koncertu kantacie O di Betlemme.

polski

In the works of Baroque masters, one can find many references to winter weather and Christmas celebrations. The most famous musical illustrations of this period include the last of the violin concertos, Le quattro stagioni, by Antonio Vivaldi. Each part of the cycle was accompanied by an appropriately themed sonnet. “We tread the icy path slowly and cautiously” – this is the verse of the poem attached to the final movement of the concerto L’inverno. Was Vivaldi himself the author of the poetry? Possibly. However, it is certain that the musical means he used perfectly reflect the weather conditions described in the written text. The composer fully demonstrates his ability to reflect poetic narrative through sounds in his less frequently performed, yet exquisite religious solo motets. Both in Sum in medio tempestatum RV 632 and in Longe mala, umbrae, terrores RV 629, energetic passages depicting storms and turmoil contrast with soothing heavenly melodies and a joyful Hallelujah.

Both the angst-provoking snow-white landscapes with frosty gusts of wind and the the joys of winter celebrations are perfectly conveyed by Joseph Bodin de Boismortier (1689-1755) in the secular cantata L’hyver from the cycle Les quatre saisons (The Four Seasons) from 1724. The spirit of Christmas is also evoked by Pastorale per il S.S. Natale by Giuseppe Torelli. The sixth of twelve concerti grossi Op. 8 ends with a joyful procession of shepherds who come down from the mountains to welcome the newborn Infant. Their exultation is also beautifully portrayed by Alessandro Scarlatti (1660-1725) in the cantata O di Betlemme, which closes the concert program.

English

Creidmheasanna feidhmíochta (Foireann & Criú )

Caitheadh