Name: Trzy Ostatnie Symfonie Mozarta
Start: 2024-03-26T00:00:00.000Z
End: 2024-03-26T00:00:00.000Z
Location: Witold Lutosławski Concert Studio of Polish Radio

Admin

Warszawska Opera Kameralna

Dirigent

Adam Banaszak

Orchestra

Musicae Antiquae Collegium Varsoviense

Trzy Ostatnie Symfonie Mozarta

Warszawa

Polen

Witold Lutosławski Concert Studio of Polish Radio

Public

Concert

Konsert

Symphony No. 39 in E-flat Major, K.543

Symfoni nr 40 (WA Mozart)

Symfoni nr 41 (WA Mozart)

Sushant Karmakar

Approved

Symfonie Mozart pisał przez całe życie: pierwszą w wieku zaledwie 8 lat, ostatnią  trzy lata przed śmiercią. Ciekawe, że swoje trzy ostatnie, wielkie symfonie Mozart napisał w niespełna trzy miesiące: pomiędzy czerwcem a sierpniem 1788 roku.

Symfonia Es-dur (KV 543) nr 39 jest czystym szczęściem. Jak pisze polski biograf Mozarta, Stefan Jarociński: Wszystko tu toczy się z niesłychaną siłą inwencji: po romantycznie uroczystym Adagio rozwija się od razu płynące śpiewnie Allegro; po nim przychodzi poetyckie Andante, zakończone dwoma ostrymi akordami całej orkiestry; z kolei słynny, pełen gracji Menuet stwarza swym wyrazistym rytmem kontrast z pojawiającym się tuż po nim trio, gdzie klarnet prostą i czułą kantyleną wyczarowuje całą słodycz duszy Mozarta; wreszcie wartkie Allegro […] zamyka symfonię akcentami wiary, która nie zna przeszkód.

Symfonia g-moll (KV 550) nr 40 oddaje cały dramatyzm i rozdarcie złożonej osobowości Mozarta. Ma cztery części (Molto allegro – Allegro, Andante, Menuetto – Trio, Allegro assai), a jej główny motyw pojawia się również w Koncercie fortepianowym C-dur (KV 467) nr 21.

Alfred Einstein twierdził, że Mozart swymi ostatnimi symfoniami nigdy nie dyrygował, a nawet ich nie słyszał. Z zachowanych druków programowych wiemy jednak, że za życia Mozarta utwór był wykonywany w Dreźnie, w Lipsku i we Frankfurcie, a 17 kwietnia 1791 roku w Wiedniu Symfonią g-moll dyrygował sam Antonio Salieri. Stefan Jarociński każe nam jeszcze spojrzeć na tą symfonię jak na część środkową wielkiego symfonicznego fresku – tę, która tworząc zazwyczaj kontrast z dwiema skrajnymi, pozwala spodziewać się, że przyjdzie po niej trzecia, która rozwiąże wszystkie sprawy i wszystkie niedomówienia.

Wreszcie: Symfonia C-dur (KV 551) nr 41 – jedno z najdoskonalszych dzieł Mozarta, nazwana Jowiszową przez niemieckiego impresaria Johanna Petera Salomona. Ma cztery części: Allegro vivace, Andante cantabile (częściowo stylizowana na sarabandę), Allegretto i Allegro molto (finał o fakturze polifonicznej, szczególny w historii symfoniki). Przydomek Jowiszowa został nadany od imienia rzymskiego boga nieba, burzy i deszczu, ze względu na jej zdecydowany i triumfalny wręcz charakter słyszalny już od pierwszych taktów. Mówi się, że to apoteoza witalności, a jednocześnie summa elementów z przeszłości, powiązanie ich z teraźniejszością i spojrzenie w przyszłość. To arcydzieło, którego zwieńczeniem jest pięciotematowa, genialna fuga w codzie.

polski

Föreställningskrediter (Medverkande & produktionsteam )

Ensemble