Name: Koncert symfoniczny
Start: 2021-03-13T00:00:00.000Z
End: 2021-03-13T00:00:00.000Z
Location: Filharmonia Narodowa

Admin

Warsaw Philharmonic

Direzione d'orchestra

José Maria Florêncio

Orchestra

Strumento

Agata Szymczewska

Violino

Koncert symfoniczny

Varsavia

Polonia

Filharmonia Narodowa

Sala Koncertowa

Public

Musique De La Lumière Et De La Pénombre

Violin Concerto No. 2 in D Minor, op. 22

Sinfonia n. 1 in re maggiore, op. 25 («La Classica»)

Jnanakumar P

Approvato

Henryk Wieniawski w latach 60. XIX w. piastował posadę solisty carskiego dworu, prowadził też klasę skrzypiec w konserwatorium w Petersburgu. Miał już w dorobku młodzieńczy I Koncert fis‑moll (1852) oraz szkice kolejnego, Koncertu d‑moll op. 22, który jednak dojrzewać miał długo. Ukończony i prawykonany w Petersburgu pod batutą Antona Rubinsteina w 1862 roku jeszcze osiem lat czekał na wydanie, wielokrotnie retuszowany. Za życia autora nie zyskał szerokiej popularności – ta przyszła z czasem czyniąc go jednym z najpopularniejszych w polskim i światowym repertuarze wiolinistycznym. Koncert pozostaje wierny romantycznej konwencji dzieł tworzonych przez wirtuozów z myślą o własnych koncertach. Solista otrzymuje okazję zarówno wirtuozowskiego popisu (zwłaszcza w „cygańskim” – wedle ówczesnej mody – finale), jak i ukazania sztuki lirycznej kantyleny i urody dźwięku (w lirycznych epizodach części I i połączonym z nim attaca urodziwym Romansem). Adresatem dedykacji został inny tytan skrzypiec, Pablo de Sarasate.

Styl muzyki osiemnastego wieku odżył po ponad stuleciu w młodzieńczej Symfonii D‑dur op. 25 dwudziestopięcioletniego Siergieja Prokofiewa (której on sam nadał przydomek „Klasycznej”). W czasie studiów w petersburskim konserwatorium musiał pisać wiele rutynowych ćwiczeń w różnych stylach, dużo uwagi poświęcając analizowaniu partytur Haydna i Mozarta. W 1916 roku wpadł na pomysł skomponowania całej symfonii „w stylu Haydna” (ale – jak podkreślał – bez intencji jego naśladownictwa, czy parodii, lecz raczej intelektualnego ćwiczenia „jak tworzyłby Haydn, gdyby żył dzisiaj”). Premiera dzieła 21 kwietnia 1918 roku wzbudziła zdumienie. Prokofiew nie był debiutantem – dwa lata wcześniej jego pełna ostrych brzmień i śmiałych rytmów Suita scytyjska wywołała sensację i skandal, spodziewano się więc kolejnego takiego wydarzenia. Tymczasem eufonia i pogoda, wyszukana prostota nowego działa, połączenie tradycji (nie tylko zresztą klasycznej – sławny Gawot jest wręcz neobarokowy) i nowoczesności wywołały sporą konfuzję, ale i entuzjazm słuchaczy. Choć z początku sądzono, że utwór należy do kategorii muzycznych żartów, to z czasem okazać się miało, że wraz z równolegle rozwijanymi ideami Strawińskiego i kompozytorów francuskich – dał początek jednemu z najważniejszych nurtów muzyki XX stulecia, zwanego neoklasycyzmem.

Subtelna, barwna, intrygująca Musique de la lumière et de la pénombre (Muzyka światła i półcienia) Krzysztofa Meyera powstała w 2012 roku na zamówienie notabu.ensemble neue musik z Düsseldorfu i miała swe prawykonanie 31 stycznia 2014 roku. Przy okazji prezentacji kolejnego nowego działa na podobną obsadę, Metamorfoz w 2016 roku kompozytor wspominał: „Orkiestra kameralna o pojedynczej obsadzie jest wdzięcznym zestawem instrumentalnym, bowiem można uzyskiwać z niej kolory czyste, oraz eksponować specyfikę brzmienia każdego pojedynczego instrumentu.”

polski

Koncert symfoniczny by Meyer, K., Wieniawski, Henryk, Prokofiev, Da (2021/2021), Direttore d'orchestra José Maria Florêncio, Filharmonia Narodowa, Varsavia, Polonia

Crediti di rappresentazione (Cast e team di produzione )

Ensemble

Programma, informazioni e sinossi

Foto

Ulteriori letture

Date e sedi delle rappresentazioni

Sedi