Name: Madama Butterfly
Start: 2025-01-10T00:00:00.000Z
End: 2025-02-02T00:00:00.000Z
Location: Teatr Wielki - Opera Narodowa

Organization

Admin

Teatr Wielki - Opera Narodowa

Conductor

Patrick Fournillier

Stage director

Mariusz Treliński

Set designer

Boris Kudlička

Costume designer

Paweł Grabarczyk

Magdalena Tesławska

Choreographer

Emil Wesołowski

Lighting designer

Stanisław Zięba

Soprano

Izabela Matuła

Cio-Cio-San

Tenor

Rafał Bartmiński

B.F. Pinkerton

Baritone

Lukasz Goliński

Sharpless

Mateusz Zajdel

Goro

Mezzo-soprano

Agata Schmidt

Suzuki

Orchestra of the Polish National Opera

Chorus of the Polish National Opera

Aleksandra Kurzak

Otar Jorjikia

itāļu

Madama Butterfly -  (Madame Butterfly)

Warsaw

Poland

Madama Butterfly Puccini

Public

Madame Butterfly

Damián Romagnoli

poļu

Approved

Za kulisami odc.9 „Madame Butterfly” i jej minimalizm

The story of Cio-Cio-San is one of the most beautiful Puccini operas about love. To think that its 1904 premiere at Milan’s La Scala was one of the most bitter experiences in the composer’s life! The atmosphere in the auditorium was almost unbearable. ‘La Bohème!’ chanted the crowd, accusing Puccini of reusing his musical ideas, while booing and yawning ostentatiously. The performance was a complete and utter failure. The composer was savaged by the critics. Rewritten and restaged at the Teatro Grande in Brescia, the opera scored an ultimate triumph. The audience demanded encores of seven passages and the opera became a favourite with theatre programmers around the world.

The Warsaw premiere of Mariusz Treliński’s production of Butterfly was almost as successful. The staging dazzled nearly everyone, including Plácido Domingo, who said in a 2006 interview: ‘Never before in my long life have I seen such an excellent production of Madama Butterfly. But that is not all. It is one of the most beautiful performances I have ever seen in all of opera…’ It was thanks to him that the Treliński/Kudlička duo’s staging was shown at the Washington Opera.

The American audiences were dazzled, too. And so were the critics. Numerous enthusiastic reviews were published in the press. The Washington Times wrote: ‘It is logical and beautiful in an entirely unexpected way. Perhaps, most of all, the simple settings focus attention where it needs to be on the characters and Puccini’s gorgeous, Debussy-tinged score, acted and sung by a first-rate cast.’

At the time, Mariusz Treliński and Boris Kudlička’s Madama Butterfly became the duo’s greatest success and opened the way for the Polish National Opera to join the elite group of internationally reputed opera companies. The production was subsequently staged at the Mariinsky Theatre in St Petersburg, El Palau de les Arts Reina Sofia in Valencia, the Israeli Opera in Tel-Aviv, the Teatro Lirico di Cagliari in Sardinia and the Royal Opera House Muscat in Oman.

Of all the Puccini’s heroines, Butterfly is portrayed with the greatest psychological realism. The audience watch as she clings to vain hope, is subjected to thoughtless cruelty, makes a desperate decision after losing everything that have ever mattered to her and resigns herself to her fate in the finale of the show.  

Madama Butterfly is a beautiful and thoroughly coherent production that amazes with Boris Kudlička’s refreshingly creative sets devoid of unnecessary props or tacky exoticism and stylistically sophisticated costumes by Magdalena Tesławska and Paweł Grabarczyk. And above all, Puccini’s brilliant score featuring Japanese songs adapted to the harmonic system of European music. The composer brilliantly evoked the Orientalist colour through the use of the whole-tone and special scales, especially in the opening bars of the symphonic prelude to the third act. Not to mention the exquisite love duet at the end of Act 1, Bimba dagli occhi, and Cio-Cio-San’s beautiful love aria, Un bel dì vedremo.



The USS Abraham Lincoln docks in Nagasaki, and Officer Benjamin Franklin Pinkerton shows a great deal of interest in local culture, with a young Japanese girl as his guide. The fifteen-year-old geisha he meets goes to his head like a drink – his intoxication, however, proves quite fleeting. Her name is Cio-Cio-san (named not after the vermouth, but rather the eponymous Butterfly). After a fake wedding with the belle and a consummation of their relationship, Franklin from Lincoln fends his mistress off with a promise of his return once robins nest again. Robins take their sweet time to nest, and the beau returns to Japan with an American wife in tow. In the meantime, the geisha bore the fruit of her unrequited love. Once Cio-Cio-san realizes who the American lady is, she stabs herself to death with a dagger. Her son is to be taken to America. Through staging perfection, visual wisdom and pure beauty (let us not be afraid of this word) the entire production exudes – Mariusz Treliński brings to opera what Federico Fellini has brought to film, namely the absolute best. It would be a shame to miss it!

English

Historia Cio-Cio-San to w dorobku Giacomo Pucciniego jedna z najpiękniejszych oper o miłości. I pomyśleć, że premiera tego spektaklu w 1904 roku w mediolańskiej La Scali stanowiła jedno z najbardziej gorzkich doświadczeń życiowych kompozytora. Atmosfera, jaka panowała na widowni, była trudna do wytrzymania. Publiczność skandowała: „Cyganeria!!!” – zarzucając autorowi powielanie fragmentów muzycznych, buczała, manifestacyjnie głośno ziewała. Spektakl okazał się całkowitą porażką. Również krytyka nie pozostawiła na kompozytorze suchej nitki. Dopiero po kilku wprowadzonych zmianach i wystawieniu w Teatro Grande w Brescii opera zakończyła się triumfem. Aż siedem fragmentów musiano bisować i od tamtej pory do dnia dzisiejszego jest to pozycja chętnie umieszczana w repertuarze teatrów operowych całego świata.

Warszawska premiera Butterfly w reżyserii Mariusza Trelińskiego niemalże powtórzyła sukces tamtego wystawienia. Spektakl zachwycił niemalże wszystkich, w tym samego Plácido Domingo: „Nigdy w swoim długim życiu nie widziałem tak świetnej inscenizacji Madame Butterfly. Ale nie tylko. To jest jedno z najpiękniejszych przedstawień, jakie w ogóle widziałem w operze...”– mówił w wywiadzie dla magazynu Viva w 2006 roku. I to za jego sprawą inscenizacja duetu Treliński – Kudlička trafiła na scenę Opery Waszyngtońskiej.

Amerykańska publiczność również była zachwycona. Podobnie krytyka. W prasie roiło się od entuzjastycznych recenzji. „Inscenizacja ta jest logiczna i piękna w zupełnie nieoczekiwany sposób. Prawdopodobnie to właśnie proste dekoracje najbardziej ze wszystkiego skupiają uwagę tam, gdzie powinny − czyli na bohaterach oraz cudownej, zabarwionej Debussym partyturze Pucciniego, którą zagrała i zaśpiewała pierwszorzędna obsada” – donosił „The Washington Times”.

„Wszystko, co się pojawiło w tej operze, było tak zapadające w pamięć, że każdy, kto pragnie doświadczyć nadzwyczajnej siły dramatycznej tej inscenizacji, powinien przybyć tu jak najszybciej, przed ostatnim sobotnim spektaklem” – pisał David Patric Stearn w „The Philadelphia Inquirer”.

Madame Butterfly Mariusza Trelińskiego i Borisa Kudlički stanowiła wówczas wielki, bezprecedensowy w historii tego duetu sukces, który otworzył warszawskiej scenie operowej drogę do elitarnego grona teatrów liczących się na świecie. Wystawiono ją bowiem kolejno w Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu, El Palau de les Arts Reina Sofia w Walencji, Israeli Opera w Tel-Avivie, Teatro Lirico di Cagliari na Sardynii oraz w Royal Opera House Muscat w Omanie.

Ze wszystkich postaci kobiecych w operach Pucciniego Butterfly jest najlepiej ujęta pod względem psychologicznym. Widzowie stają się świadkami jej próżnej nadziei, doznanego bezmyślnego okrucieństwa, dramatycznej decyzji podjętej w wyniku utraty wszystkiego co miało dla niej znaczenie i stoickiej rezygnacji w finale spektaklu.

Madame Butterfly to piękna i spójna inscenizacja z niesztampową, pozbawioną zbędnych rekwizytów i taniej egzotyki scenografią Borisa Kudlički oraz wysmakowanymi stylistycznie kostiumami Magdaleny Tesławskiej i Pawła Grabarczyka. I nade wszystko mistrzowska muzyka Pucciniego, a w niej wyobrażenia kompozytora na temat melodii japońskich dostosowane do systemu harmonicznego muzyki europejskiej. Znakomicie oddająca egzotyczny koloryt poprzez użycie skali całotonowej i skal specjalnych kompozytora, zwłaszcza w początkowych taktach preludium symfonicznego do trzeciego aktu. Nie wspominając o znakomitym duecie miłosnym pod koniec I aktu Bimba dagli occhi oraz przepięknej arii rozkochanej Cio-Cio-San: Un bel dì vedremo.

polski

Madame Butterfly by Puccini, No (2025/2025), Režisēja Mariusz Treliński,, Diriģents Patrick Fournillier, Teatr Wielki - Opera Narodowa, Warsaw, Poland

Izrādes kredīti (Izpildītāji un radošā komanda )

Lomās

Radoša komanda

Ansamblis

Programma, Informācija un Apraksts

Videoklipi

Fotogrāfijas

Papildu informācija

Izrāžu datumi un norises vietas

Norises vietas