Name: Rycerskość wieśniacza Pajace
Start: 2024-04-27T00:00:00.000Z
End: 2024-05-05T00:00:00.000Z
Location: Opera Wrocławska

Organization

Admin

Opera Wrocławska

Direzione d'orchestra

Giorgio Croci

Regia

Waldemar Zawodzińki

Scenografia

Costumi

Małgorzata Słoniowska

Coreografia

Janina Niesobska

Cantante

Soprano

Diana Lamar

Santuzza

Jadwiga Postrożna

Tenore

Tomasz Kuk

Turiddu

Paweł Skałuba

Contralto

Elżbieta Kaczmarczyk-Janczak

Lucia

Barbara Bagińska

Baritono

Kamil Pekala

Alfio

Jacek Jaskuła

Mezzosoprano

Aleksandra Opała

Lola

Katarzyna Haras-Kruczek

Katarzyna Mackiewicz

Nedda

Canio

Łukasz Motkowicz

Тonio

Aleksander Zuchowicz

Peppe

Jędrzej Tomczyk

Yourii Hryhorash

Primo contadino

Piotr Bunzler

Secondo contadino

Łukasz Rosiak

Silvio

italiano

Rycerskość wieśniacza / Pajace

Breslavia

Polonia

Rycerskość wieśniacza / Pajace: Cavalleria rusticana Mascagni (+1 More)

Public

Cavalleria rusticana

Pagliacci

Juan Sebastián Cáceres Lara

polacco

Approvato

Repertuarowy włoski tandem: słynne opery "Pajace" i "Rycerskość wieśniacza". Zwyczajowo od ponad stu lat wystawiane na wielu scenach łącznie-jednoaktową "Rycerskość wieśniaczą" ("Cavalleria rusticana") skomponował Pietro Mascagni (prapremiera Rzym 1890), autorem dwuaktowej opery "Pajace" ("Pagliacci") jest Ruggiero Leoncavallo (wystawiona po raz pierwszy na scenie w Mediolanie, 1892). Oba dzieła uważane są za reprezentatywne dla gatunku opery werystycznej, stawiającej sobie za cel służenie prawdzie psychologicznej, to przykłady swoistego operowego "realizmu". Opery te przyniosły swoim twórcom natychmiastową światową sławę, której nie dorównało żadne późniejsze dzieło tych kompozytorów. "Rycerskość wieśniacza" i "Pajace" to południowy włoski pejzaż, to historie zwykłych ludzi i przede wszystkim wielkie ludzkie emocje, zrodzone przez miłość i zazdrość, prowadzące do tragicznego finału. Od ponad stu lat nieprzerwanie wzrusza widzów na całym świecie aria "Śmiej się pajacu!", a operowe kroniki przechowują nadal relacje z czasów, gdy "Rycerskość wieśniacza" szturmem zdobywała kolejne teatry muzyczne od Sztokholmu po Meksyk. Wrocławski spektakl ma szanse przypomnieć te triumfy.
Streszczenie libretta
Pietro Mascagni "Rycerskość wieśniacza" / "Cavalleria rusticana" - Melodramma w 1 akcie

Wielkanoc w małej, sycylijskiej wiosce. Młody wieśniak Turridu sławi urodę Loli, kobiety fatalnej, dla której gotów jest poświęcić życie. Na scenie wyłania się wiejski placyk o poranku, kościół i dom Mammy Lucii, matki Turridu. Do Mammy Lucii podchodzi dziewczyna imieniem Santuzza, w poszukiwaniu Turridu. Stara kobieta próbuje ją oddalić, zapewniając, że syn poszedł do miasta po wino, lecz Santuzza twierdzi, że widziano go ostatniej nocy w okolicy. Zaskoczona Mamma Lucia zaprasza ją do siebie. Santuzza jednak odmawia, mówiąc, że jest wyklęta. Zbliża się woźnica Alfio, mąż Loli, prosząc Mammę Lucię o kielich wina. Gdy ta odpowiada, że Turridu jeszcze nie wrócił z dostawą z Francofonte, Alfio wyraża zdziwienie, potwierdzając słowa Santuzzy: on także widział Turridu ostatniej nocy niedaleko swej zagrody. Wszyscy przyłączają się do słów modlitwy dobiegających z kościoła. Sam na sam z Mammą Lucią, Santuzza wyznaje jej całą prawdę. Turridu miał kiedyś romans z Lolą. Kiedy jednak poszedł do wojska, ona wyszła za mąż za Alfio. Turridu znalazł wówczas szczęście u boku Santuzzy, lecz zazdrosna Lola ponownie go uwiodła i zdradziła z nim swego męża. Mamma Lucia dowiaduje się, że cała wioska huczy od plotek, a jedynie Alfio, jak zwykle, nie ma o niczym pojęcia. Powraca Turridu, którego Santuzza próbuje raz jeszcze nakłonić do powrotu, jednak ten na widok Loli rzuca się za nią w pościg. Zrozpaczona Santuzza wpada przypadkiem na Alfia i wyznaje mu całą prawdę. Woźnica przysięga zemstę i zabija Turridu w pojedynku.

Ruggiero Leoncavallo "Pajace" / "Pagliacci"

Garbaty Tonio, w kostiumie pokracznego Taddea, postaci z komedii dell'arte, wykłada widzom treść i sens dramatu, który zostanie dla nich za chwilę odegrany. Będzie to kawałek prawdziwego życia, gdzie cierpienie i łzy będą również prawdziwe, gdyż artyści to żywi ludzie, tacy sami jak wszyscy. Wędrowna trupa Cania przybywa w dzień Wniebowzięcia do małego miasteczka w Kalabrii, triumfalnie witana przez wieśniaków. Beppe, w kostiumie Arlekina, prowadzi wózek zaprzęgnięty w osła; Nedda, w kostiumie Kolombiny, trzyma wielki bęben; Canio, przebrany za Pajaca, gra na trąbce; Tonio zaś, nadal w kostiumie Taddea, stroi miny. Na dźwięk kościelnych dzwonów ogłaszających nieszpory, wszyscy się oddalają. Opuszczona Nedda powierza chmurom swe udręki i tęsknotę za nieosiągalną wolnością. Stała się bowiem niewolnicą męża-tyrana. Zaskakuje ją Tonio i korzystając z chwili samotności wyznaje jej swą namiętność. Nedda odpycha go jednak z obrzydzeniem, a gdy garbus próbuje skraść jej pocałunek, dostaje po twarzy szpicrutą. Wściekły Tonio odchodzi, przysięgając zemstę. Gdy dowiaduje się o romansie Neddy z młodym wieśniakiem Silvio, informuje o tym niezwłocznie jej męża Cania. Podczas przedstawienia, wystawianego dla mieszkańców wioski, Canio zrywa maskę i ukazuje osłupiałej publiczności prawdziwą twarz zdradzonego męża. Chwytając nóż leżący na stole, Canio żąda od Neddy imienia swego kochanka. Gdy zaś i ona zrzuca kostium, ten zabija ją na oczach widzów. Silvio podażą ukochanej na ratunek i już wkrótce dzieli jej los. Odwracając się ku skamieniałej z przerażenia publiczności, Canio przemawia zdławionym głosem: "komedia skończona".

Streszczenie libretta na podstawie "Tysiąc i jedna Opera" Piotra Kamińskiego.

polski

Crediti di rappresentazione (Cast e team di produzione )

Cast

Team creativo