Organization

Admin

Polska Opera Królewska

Singer

Dorota Szczepańska

Soprano

Others

Zespół Instrumentów Dawnych Polskiej Opery Królewskiej Capella Regia Polona

Conductor

Krzysztof Garstka

Anna Radziejewska

Soloist

Singe Seele / Koncert Kameralny

Warsaw

Poland

Muzeum Łazienki Królewskie

Pałac na Wyspie

Public

Private

9 German Arias

Mi palpita il cor, HWV 132c

Lucrezia

Sushant Karmakar

Approved

Nie ma z pewnością miejsca na świecie, dokąd człowiek może podróżować z większą przyjemnością i korzyścią niż Włochy. Tymi słowy Joseph Addison rozpoczął relację ze swojej podróży do Italii, którą odbył zaledwie kilka lat przed Haendlem. I choć u młodego Haendla idea podróży nie wzbudzała pierwotnie aż takiego entuzjazmu, to nie ulega wątpliwości, że wizyty we Florencji, Wenecji, Rzymie i Neapolu odegrały kluczową rolę w kształtowaniu jego twórczej osobowości. Zauroczony melodyjnością i dramaturgią tamtejszej muzyki, młody Haendel napisał kilkadziesiąt kantat. Jedną z bardziej przejmujących jest La Lucrezia HWV 145 z 1706. W następujących po sobie recytatywach i ariach kompozytor oddał cały wachlarz silnych emocji kobiety, która doświadczywszy gwałtu, ostatecznie decyduje się na samobójstwo. Inny nastrój towarzyszy kantacie Mi palpita il cor HWV 132. Młodego kochanka dręczą wątpliwości, czy wybranka jego serca odwzajemnia uczucia. Kompozycja ta musiała cieszyć się uznaniem samego twórcy, skoro opracował ją w co najmniej czterech wersjach, na różny aparat wykonawczy.

Natomiast cykl Neun deutsche Arien HWV 202-210 powstał później, między 1724 a 1727 rokiem, już w Londynie. Niech nas nie zmyli niemiecki tekst poezji Bartholda Heinricha Brockesa – muzyczny styl tych utworów nie odbiega od włoskich dzieł z tego okresu. Choć arie te nie są wpisane w szerszą narrację, to – podobnie jak solowe ustępy z Rodelindy czy Juliusza Cezara – zachwycają śpiewnością melodii, wyczuciem harmonii i naturalną, pełną umiaru ekspresją.

polski

There is certainly no place in the world where a man may travel with greater pleasure and advantage than in Italy. With these words, Joseph Addison began the account of his journey to Italy, which he made just a few years before Haendel. Although young Haendel did not initially show such enthusiasm for the idea of travel, there is no doubt that his visits to Florence, Venice, Rome, and Naples played a key role in shaping his creative expression. Enchanted by the melodiousness and theatricality of local music, Haendel wrote tens of cantatas, of which one of the most moving is undoubtedly La Lucrezia HWV 145 from 1706. In the subsequent recitatives and arias, the composer conveyed the entire range of intense emotions of a woman who, having experienced rape, finally decides to take her own life. An entirely different mood accompanies the cantata Mi palpita il cor HWV 132, where a young lover is tormented by doubts as to whether his beloved reciprocates his feelings. This composition must have been a favorite of Haendel himself, as he composed it in at least four versions, for different instrumental ensembles.

The cycle Neun deutsche Arien HWV 202-2010 was created much later, between 1724 and 1727, in London. Let us not be fooled by the German text of Barthold Heinrich Brockes’ poetry – the musical style of these works does not differ from Haendel’s Italian works from this period. Although these arias are not part of a larger narrative, they – like the solo passages from Rodelinda or Julius Caesar – delight with their songful melodies, intuitive harmony, and natural, moderate expression.

English

Forestillingkreditter (Ensemble & produksjonsteam )

Cast