Name: Wieczór, Prawie Noc
Start: 2023-09-24T00:00:00.000Z
End: 2023-09-24T00:00:00.000Z
Location: Teatr Wielki - Opera Narodowa

Organization

Admin

La Folle Journée

Conductor

Dirk Vermeulen

Violinist

Sulamita Sara Ślubowska

Violin I

Instrumentalist

Violin

Orchestra

Theresia Orchestra

Wieczór, Prawie Noc

Warsaw

Poland

Teatr Wielki - Opera Narodowa

Wieczór, Prawie Noc: Eine kleine Nachtmusik, K.525 Mozart (+3 More)

Public

Private

Eine kleine Nachtmusik, K.525

Violin Concerto No. 3 in G major, K. 216

Symphony No. 8 in G major

Symphony No. 3 in B-Flat Major, Op. 2

Approved

History of music is taught in a simplified manner, and no wonder: it would be impossible to fit all the nuances in regular textbooks or even academic ones.

And so, it is a common belief that 17th century Baroque music was often illustrative, with many pieces imitating natural phenomena and the sounds of seasons, or depicting events from history or the Bible. The 19th century brought the rise of programmatic compositions, ones using sounds to convey entire stories. Classicism is perceived as the domain of the so-called absolute music which puts sounds, forms, and harmony first in order to emphasize the craft. It was an age of symphonies, string quartets, sonatas and instrumental concertos.

Yes, many works do corroborate such classification. It is enough to mention Mozart’s violin concertos, emphasizing the abstract relation between the virtuoso solo passage and the orchestra, or Karol Lipiński’s 3rd Symphony in B flat major. And yet, some works do not fit the stereotype: let us just remind ourselves of Joseph Haydn’s three symphonies: Morning, Noon, and Evening. Of the three, the last one, with La tempesta (“The tempest”) as its finale, is arguably the most famous.

English

Poznając historię muzyki, wiele spraw upraszczamy – to konieczność, nie zmieścilibyśmy przecież wszystkich szczegółów ani w szkolnych programach, ani nawet w akademickich podręcznikach.

I tak często mówi się, że instrumentalna muzyka barokowa, zwłaszcza XVII wieku, bywała ilustracyjna – znajdziemy w niej utwory mające odtwarzać zjawiska przyrody, brzmienia i charaktery pór roku, nawet wydarzenia biblijne czy historyczne. W XIX wieku natomiast zaczęto pisać tak zwane utwory programowe – malujące dźwiękami całe opowieści. Pomiędzy nimi klasycyzm zostawia się jako domenę tak zwanej muzyki absolutnej, czyli takiej, w której najważniejsze są same dźwięki, formy, harmonia, mistrzowskie rzemiosło. To epoka symfonii i kwartetu smyczkowego, sonaty i koncertu instrumentalnego.

I wiele utworów potwierdza tę tezę – jak koncerty skrzypcowe Wolfganga Amadeusa Mozarta, w których ważne są abstrakcyjne relacje wirtuozowskiej partii solowej i orkiestry, czy III Symfonia B-dur Karola Lipińskiego. Ale są też takie, które nie pasują do stereotypu – na przykład trzy symfonie Josepha Haydna pod tytułami Poranek, Południe i Wieczór, z których najbardziej znana jest ostatnia, z burzą – La tempesta – w części finałowej.

polski

Creidmheasanna feidhmíochta (Foireann & Criú )

Caitheadh

Ensemble