Bjarnat Krawc narodźi so 1861 w Jitru jako syn wučerja. Wot 1874 wopyta Krajnostawski seminar w Budyšinje a skutkowaše po zakónčenju studija krótki čas jako wučer w Rakecach. Jako so jemu poskići wučerske městno na Drježdźanskim Mochmannowym instituće, je rady tež tohodla přija, zo by so móhł hudźbnje dale wukmanić. W lěće 1887 wobsta přijimanske pruwowanje za Kralowsko-sakski konserwatorij a studowaše pola prof. Felixa Draeseke kompoziciju. Na absolwentskim koncerće 1894 dožiwi swoju prapremjeru jeho prěnja sinfoniska baseń ze cykla „Ze serbskeje zemje“. W Drježdźanskim hudźbnym žiwjenju zdoby sej Krawc jako komponist a chórowy pedagoga počasu dobre mjeno, wosebje tež z jeho hižo 1893 załoženym a pozdźišo wysoko waženym žónski chórom, znaty jako „Schneiderscher Frauenchor”. Z wudaćom a zawjedźenjom jeho šulskeho spěwnika „Heimatstimmen” w lěće 1903, kotrehož nakład docpě wysokosć 40000, podšmórny so Krawcowy wuznam a sčini jeho po cyłej Němskej znateho. Sta z markantnej wosobinu Drježdźanskeho hudźbneho žiwjenja. Runočasnje bě wón stajnje tež njesprócniwy propagator serbskeje hudźby. Po 1. swětowej wójnje organizowaše Bjarnat Krawc serbske hudźbne žiwjenje znowa.
Radwor bu po 1900, a wosebje mjez wójnomaj, centrum serbskich kulturnych aktiwitow. Tu pochadźachu resp. skutkowachu Jurij Słodeńk, Franc Kral, Michał Nawka, Jan Andricki, Józef Nowak a druzy. W chórowym hibanju, w dźiwadźelenju a pozdźišo tež w sokołskim hibanju bě Radwor stajnje sobu prědku. Wjele iniciatiwow wuńdźechu w tutym času z Radworja a mnoho nasta w zhromadnym dźěle mjez Bjarnatom Krawcom, Radworskim chórom „Meja” a jeje dirigentom Michałom Nawku. Tu bě Krawc namakał adekwatne wuměłske ćěleso, kotrež zanjese cyły rjad jeho serbskich chórowych kompozicijow prěni raz. Michał Nawka pak Bjarnata Krawca tež k tworjenju pohonjowaše a bě druhdy samo iniciator, kaž na přikład za „Missu solemnis” abo tež za oratorij „Wójna a měr“. Swoje dźěło na tutym oratoriju zahajištaj awtoraj w času najwjetšich „wuspěchow“ rubježneho němskeho wójska w lěće 1942. So mjezsobu pohonjujo, dokónči Krawc oratorij w lěće 1944, dyrbješe jón pak zdźěla po wójnje znowa rekonstruować, dokelž zhubi dnja 13.2.1945 při zničenju Drježdźan swoje bydlenje a wšitke swoje manuskripty. W času zakaza wšeho serbskeho zjawneho žiwjenja běše pak Krawc mnoho swojich dźěłow wotpisował a do Prahi swojemu přećelej Vl. Gollej pósłał, kotryž tam za tute dźěła archiw zarjadowa. Tak měješe nadźiju, zo so jeho dźěła cyle njezhubja. We Warnoćicach, hdźež jeho wyšnosće znowa nastateho čěskeho stata přeprosychu, namaka 1946 swoju nowu domiznu. Tu zemrě wón dnja 25.11.1948. Ze swojim wobšěrnym kompozitoriskim dźěłom twori Bjarnat Krawc móst mjez Kocorom a powójnskej serbskej generaciju komponistow.
Oratorij „Wójna a měr“ dožiwi drje skónčnje w lěće 1957 w Praze swoju prapremjeru, a to w přitomnosći Domowinskeje delegacije, w kotrejž pak městno za hišće žiweho awtora njemějachu. Tež prócowanja, wosebje Achima Brankačka, wo prěnje předstajenje tutoho wuznamneho dźěła w Serbach so stajnje haćachu. Hłowna přičina drje bě žadane „wobdźěłanje (wosebje tekstowe!)”. Tutón bě tehdomnišim zamołwitym překřesćanski.
Měrko Šołta
We „Wójna |a|...” wobjednawa so najprjedy prěni dźěl oratorija “Wójna a měr”. Za inscenaciju po ideji Tomasa Kreibicha-Nawki składnostnje 75. posmjertnin serbskeho komponista Bjarnata Krawca je Hans-Peter Preu oratorij, kiž bě spočatnje za sola, chór a klawěr spisany był, zinstrumentował. Charakterne rysy “wójny”, kiž je M. Nawka naćisnył, předstaja balet jako “wšědne wójny” – małe dohlady do wójnow ze “sobu” abo do wójnow z “druhimi”. W intensiwnych choreografijach Gundule Peuthert so wone plastisce zapołoža a rozšěrja.
19:00 hodź. poskići so w foyeru zawod do krucha.
