Organization

Admin

Opera Krakowska

Stage director

Laco Adamik

Conductor

José Maria Florêncio

Set designer

Barbara Kędzierska

Costume designer

Choreographer

Katarzyna Aleksander-Kmieć

Chorus master

Marek Kluza

Lighting designer

Bogumił Palewicz

Orchestra

Orkiestra Opery Krakowskiej

Others

Chór Opery Krakowskiej

Ballet

Balet Opery Krakowskiej

Chór Dziecięcy Opery Krakowskiej

Singer

Mezzo-soprano

Monika Korybalska

Carmen

Tenor

Tomasz Kuk

Don José

Soprano

Katarzyna Oleś-Blacha

Michaela

Paula Maciołek

Frasquita

Agnieszka Cząstka-Niezgódka

Mercedes

Baritone

Adam Szerszeń

Escamillo

Jarosław Bielecki

Remendado

Michał Kutnik

Dancaire

Bass

Wołodymyr Pańkiw

Zuniga

Krzysztof Kozarek

Morales

francès

Krakow

Poland

Main stage

Carmen Bizet

Public

Sharan Allad

polonès

Approved

In its first version Carmen was written in a form similar to a comic opera, where songs and spoken parts intertwined. This fact, according to the then custom, blocked the work’s way to the stage of Great Paris Opera and the first night had to take place in the Comic Opera. However, the audience of that place preferred light and funny musical comedies and did not appreciate the tragic ending of Bizet’s work - this is one of the reasons of a cold reception of Carmen. However the more important reason for an initial distaste of the public and critics for the opera was its innovative content. Bizet broke the unwritten tradition according to which topics of operas were to be taken from the world of myths and legends or old historical periods and life of the so called “higher spheres”. Instead of conventional heroes, often full of artificial pathos, the composer brought up living and contemporary people - soldiers, smugglers and female workers from a cigar manufactory.

As the time went by, incredible variegation of music, its vigorous temper and peculiar “Spanish” exoticism, artistry and elegance, splendor and brilliance, combined with an excellent libretto contributed to a complete triumph of the work.

English

W pierwszej wersji „Carmen”, ujęta była w formę zbliżoną do opery komicznej, gdzie fragmenty śpiewane przeplatały się z partiami mówionymi. Fakt ten, według ówczesnego zwyczaju, zamykał jej drogę na scenę Wielkiej Opery paryskiej, premiera musiała się więc odbyć w Operze Komicznej. Uczęszczająca tam publiczność gustowała raczej w lekkich, zabawnych komediach muzycznych i nie w smak jej było tragiczne zakończenie dzieła Bizeta - oto jeden z powodów chłodnego przyjęcia „Carmen”. Ważniejszą jednak przyczyną niechętnego początkowo stosunku publiczności i krytyków było śmiałe nowatorstwo treści. Bizet przełamał bowiem niepisaną tradycję nakazującą czerpać tematy oper ze świata mitów i legend lub też z dawnych epok historycznych i z życia tzw. „wyższych sfer”. W miejsce konwencjonalnych, częstokroć pełnych sztucznego patosu postaci bohaterów wprowadził na sceną operową żywych, współczesnych ludzi - żołnierzy, przemytników i robotnice z fabryki cygar.

Żadna z oper nie może poszczycić się taką sławą. Od ponad 100 lat jest archetypem gatunku (P. Kamiński). Historia miłosna, w której zderza się nieujarzmione, uwodzicielskie kobiece piękno z męskim pożądaniem i namiętnością zmierzającą ku zatraceniu. Doskonała muzyka, feeryczna i mroczna zarazem, przepowiadająca śmierć od pierwszego aktu. Połączenie uniwersalnej prawdy o losie i przeznaczeniu z żywiołowością materii muzycznej sprawiają, że „Carmen” odbierana jest wciąż jako dzieło aktualne i porywa kolejne pokolenia miłośników opery.

polski

Crèdits de representació (Repartiment i equipatge )

Repartiment

Tripulació

Conjunt