Organization

Regisseur

Suzanne Andrade

Barrie Kosky

Set designer

Esther Bialas

Kostuum ontwerper

Dramaturg

Ulrich Lenz

Licht ontwerper

Diego Leetz

Koor meester

Mirosław Janowski

Zanger

Soprano

Gabriela Legun

Pamina

Tenor

Emil Ławecki

Tamino

Katarzyna Drelich

Koningin van de Nacht

Baritone

Hubert Zapiór

Papageno

Maria Stasiak

Papagena

Łukasz Klimczak

Monostastos

Magdalena Stefaniak

Eerste Dame

Zuzanna Nalewajek

Tweede Dame

Contralto

Magdalena Pluta

Derde Dame

Piotr Maciejowski

Eerste Geharnast

Bass

Paweł Kołodziej

Tweede Geharnast

Video ontwerper

Paul Barrit

Danuta Chmurska

Pianist

Anna Marchwińska

Remigiusz Łukomski

Sarastro

Spreker

Teatr Wielki - Opera Narodowa

Orchestra

Orchestra of the Polish National Opera

Others

Chorus of the Polish National Opera

Artos” im. Władysława Skoraczewskiego

Dirigent

Nimrod David Pfeffer

Duits

Die Zauberflöte -  (De Toverfluit)

Warschau

Polen

Sala Moniuszki

Die Zauberflöte Mozart

Public

De Toverfluit

Pools

Approved

Wolfgang Amadeus MozartCZARODZIEJSKI FLETOpera w dwóch aktachPrapremiera: 30/09/1791, WiedeńPremiera tej inscenizacji: 25/11/2012, BerlinPolska premiera: 11/...

Wolfgang Amadeus Mozart
CZARODZIEJSKI FLET
Opera w dwóch aktach

Prapremiera: 30/09/1791, Wiedeń
Premiera tej inscenizacji: 25/11/2012, Berlin
Polska premiera: 11/12/2016
Produkcja: Komische Oper, Berlin


Dyrygenci: Andriy Yurkevych, Piotr Staniszewski
Reżyseria: Suzanne Andrade, Barrie Kosky
Koncepcja: „1927” (Suzanne Andrade, Paul Barritt), Barrie Kosky
Animacje: Paul Barritt
Scenografia i kostiumy: Esther Bialas
Dramaturg: Ulrich Lenz
Reżyseria świateł: Diego Leetz
Realizacja oryginalnej inscenizacji: Tobias Ribitzki
Przygotowanie chóru: Mirosław Janowski
Przygotowanie solistów z chóru dziecięcego: Danuta Chmurska

W Czarodziejskim flecie w inscenizacji Barrie Kosky’ego wszystko jest jak z bajki, a każdy pomysł świadczy o gigantycznym poczuciu humoru reżysera, który musiał świetnie się bawić przy muzyce Wolfganga Amadeusza Mozarta. Gdy rozsuwa się czerwona kurtyna, widz dostrzega tylko biały ekran, na którym zaraz rozpoczynają się harce – reżyser z fantazją będzie żonglował, w rytm muzyki Mozarta, elementami kina niemego, slapstickowej komedii i kreskówki. Współtwórcy tego przedstawienia – Suzanne Andrade i Paul Barritt z zespołu „1927” – połączyli filmową animację z teatrem żywego planu. Efekt jest olśniewający. Oto Papageno, ten rubaszny prostaczek, tutaj przedstawiony jako smutny klown w typie Bustera Keatona, upija się w towarzystwie różowych słoni trąbiących koktajle z wąskich kieliszków. Królowa Nocy jest wielkim pająkiem, Monostatos pojawia się jako blady wampir w kostiumie hrabiego Drakuli, a Pamina nosi czarną perukę z grzywką, co upodobnia ją do aktorki i tancerki Louise Brooks, gwiazdy kina niemego.

Być może swoją feeryczną wyobraźnię Barrie Kosky zawdzięcza pochodzeniu – samego siebie nazywa „koktajlem wschodnioeuropejskim” ze względu na żydowskie, białoruskie, rosyjskie, polskie i węgierskie korzenie. Chętnie też przyznaje się do młodzieńczej fascynacji teatrem Jerzego Grotowskiego i Tadeusza Kantora, o których dowiedział się, studiując w latach 80. XX wieku na Uniwersytecie w Melbourne.

Oglądając jego Czarodziejski flet, widz może odnieść wrażenie, że oto cofa się do początków historii kina, kiedy miejsca, w których wyświetlano krótkie filmy mieszczące się tylko na jednej rolce nazywano z amerykańska kinoteatrami (movie theater), a celem było dostarczenie widzom prostej rozrywki. Właśnie na tej płaszczyźnie inscenizatorski pomysł Barrie Kosky’ego, przy całym swoim wyrafinowaniu, zaczyna się rymować z charakterem Czarodziejskiego fletu Mozarta – dziś postrzeganego jako arcydzieło kultury elitarnej, a napisanego przecież w formie wesołej śpiewogry (singspiel) dla ludowego Theater auf der Wieden na przedmieściach Wiednia, dokąd chadzała publiczność o niewyszukanym guście.

Mozart napisał Czarodziejski flet na zamówienie dyrektora tego teatru, zarazem swojego przyjaciela Emanuela Schikanedera, z którym współpracował już wcześniej, nie spodziewał się jednak aż tak wielkiego sukcesu. 30 września 1791 roku dyrygował premierą Czarodziejskiego fletu od klawesynu. Utwór został przyjęty entuzjastycznie, grano go przez cały październik roku 1791, a niektóre fragmenty bisowano, o czym z radością donosił kompozytor w listach do żony Konstancji. Nim minął rok, Czarodziejski flet przekroczył sto przedstawień w samym Wiedniu, a potem rozjeździł się po całej Europie, trafiając również do Teatru Narodowego w Warszawie, w dwa lata po wiedeńskiej premierze.

„Na pierwszy rzut oka akcja singspielu wydaje się dość chaotyczna. Musimy przyjąć, iż rządzi się ona innego rodzaju logiką, nie mającą nic wspólnego ze światem ludzi dorosłych i jego racjonalnością, Jesteśmy bowiem w krainie baśni” – pisze Guy Wagner, autor książki Brat Mozart o wątkach masońskich w muzyce Wolfganga Amadeusza.

Przez lata zadawano sobie pytanie, o co chodzi w tej erupcji pure nonsensu, jakim jest libretto Schikanedera. Jakkolwiek zagmatwane by się wydawało, jego wielką zaletą okazała się otwartość na przeróżne interpretacje.

W ujęciu Barrie Kosky’ego jest to niezwykle logiczna, a przy tym przesiąknięta fantazją opowieść o lęku przed samotnością i o tym, że nikt nie powinien być sam. Warszawski spektakl to przeniesienie słynnej już i pokazywanej w wielu krajach inscenizacji z Komische Oper w Berlinie (premiera w 2012 roku) – Kosky jest dyrektorem naczelnym i artystycznym tego teatru.

polski

De Toverfluit by Mozart, Van (2023/2023), Geregisseerd door Suzanne Andrade, Barrie Kosky,, Dirigent Nimrod David Pfeffer, Teatr Wielki - Opera Narodowa, Warschau, Polen

Voorstellingscredits (Cast & Productieteam )

Cast

Productieteam

Ensemble

Programma, Over & Synopsis

Video's

Foto's

Verder lezen

Uitvoeringsdata en -locaties

Speellocaties