Name: Koncert Kameralny - 'Muzyka mojej duszy'
Start: 2021-11-13T00:00:00.000Z
End: 2021-11-13T00:00:00.000Z
Location: Filharmonia Narodowa

Organization

Pianist

Marcin Koziel

Soprano

Agnieszka Adamczak

Mezzo-soprano

Katarzyna Włodarczyk

Tenor

Jan Petryka

Baritone

Tomasz Kumiega

Warsaw Philharmonic

poļu

Koncert Kameralny - "Muzyka mojej duszy"

Warsaw

Poland

Filharmonia Narodowa

Sala Kameralna

Koncert kameralny - "Muzyka mojej duszy": Concert

Public

Concert

Approved

Pieśń jest jednym z najbardziej fascynujących gatunków muzyki. Wielki jej znawca, jeden z najbardziej wyczulonych na powiązanie słowa z dźwiękiem muzykologów – Bohdan Pociej – przyznawał pieśni miejsce szczególne. W artykule opublikowanym na łamach „Ruchu Muzycznego” w 1985 roku napisał: „Jej dzieje to właściwie cała historia muzyki, od kultur pierwotnych (prehistoria), poprzez wykształcone kultury starożytne, średniowiecze, renesans i barok, oświecenie i romantyzm – aż do naszych czasów. Pieśń obecna jest wszędzie tam, gdzie rozbrzmiewa muzyka; […] jest najbardziej «globalną» z form muzycznych”. W takim holistycznym ujęciu dorobek polskich twórców pieśni wpisuje się w ogólnoludzką spuściznę bez żadnego „ale”. Stanowi jego integralną część, ilościowo może skromną, acz rozpoznawalną i oryginalną.

Co nam w duszy gra? Odpowiedź na to retoryczne pytanie, nasuwająca się w pierwszym skojarzeniu, jest raczej oczywista: Fryderyk Chopin. I coś jest na rzeczy w dziejach pieśni polskiej, że kilkanaście miniatur lirycznych autora Życzenia, stało się punktem odniesienia dla następnych generacji, daleko wybiegających poza granicę romantyzmu, albo XIX wieku w ogóle. Gra nam w pieśniarskiej duszy także Stanisław Moniuszko – bez jego Śpiewników domowych dorobek pieśniarski jest wręcz niewyobrażalny. W tym kontekście nie można jednak zapominać o innych – Chopin i Moniuszko są jak ikony; ci, którzy pojawiają się wokół – jak kapłani obrządku pieśni. Ze wszystkimi jej odmianami i indywidualnymi różnicami. Karol Szymanowski w tym poczcie kompozytorskim wyrasta na następnego wielkiego. Pieśni uprawiał przez całe życie, a Jestem i płaczę można uznać co najmniej za symbol jego wizjonerstwa w tej dziedzinie. Jeśli została wyróżniona, to by podkreślić kontekst, uznać ją za jeden z punktów odniesienia dla dorobku innych. Ich plejada świadczy o bogactwie. Bohdan Pociej podkreślał, że uprawianie pieśni „wydaje się ciągle żywą potrzebą. Jeżeli jest w człowieku jakiś niezniszczalny pierwiastek muzyczności, to jego ziarnem jest pieśń”.

polski

Song is one of the most fascinating genres of music. Bohdan Pociej, a great expert in music, one of the musicologists most sensitive to the link between words and sounds, gave songs a special place. In an article published in "Ruch Muzyczny" in 1985, he wrote: "Its history is actually the entire history of music, from primitive cultures (prehistory), through educated ancient cultures, the Middle Ages, the Renaissance and Baroque, the Enlightenment and Romanticism - up to our times. Song is present wherever there is music; […] is the most “global” of musical forms”. In such a holistic approach, the achievements of Polish songwriters fit into the universal human heritage without any "but". It is an integral part of it, maybe modest in terms of quantity, but recognizable and original.

What's playing in our soul? The answer to this rhetorical question, which comes to mind at first glance, is rather obvious: Fryderyk Chopin. And there is something in the history of Polish song that several lyrical miniatures by the author of " Życzenia " became a point of reference for the next generations, going far beyond the borders of Romanticism, or the 19th century in general. Stanisław Moniuszko also plays in our singing soul - without his Home Songbooksthe songwriting output is almost unimaginable. In this context, however, others cannot be forgotten – Chopin and Moniuszko are like icons; those who appear around - like priests of the rite of song. With all its variations and individual differences. Karol Szymanowski is growing up to be the next great in this compositional post. He practiced songs all his life, and  I am and I am crying can be considered at least a symbol of his visionary in this field. If it has been awarded, it is to emphasize the context, to consider it as one of the points of reference for the achievements of others. Their multitude testifies to wealth. Bohdan Pociej emphasized that practicing song “seems to be a living need. If there is any indestructible element of musicality in man, his seed is song.

English

Izrādes kredīti (Izpildītāji un radošā komanda )

Lomās

Radoša komanda