Name: Simply... Philharmonic!4: Passegiate y canzoni del rinascimento
Start: 2024-03-13T00:00:00.000Z
End: 2024-03-13T00:00:00.000Z
Location: Filharmonia Narodowa

Admin

Warsaw Philharmonic

Others

Près de votre oreille

Cantante

Anaïs Bertrand

Soloist

Violista

Robin Pharo

Viola da Gamba

Strumento

Gabriel Rignol

Liuto

Arch-lute

Lute (Renaissance)

Simply... Philharmonic!4: Passegiate y canzoni del rinascimento

Varsavia

Polonia

Filharmonia Narodowa

Sala Kameralna

Simply... Philharmonic!4: Passegiate y canzoni del rinascimento: Second livre contenant XXVII Chansons nouvelles a quatre parties Sandrin (+14 More)

Public

Private

Second livre contenant XXVII Chansons nouvelles a quatre parties

Trattado de Glosas

Il primo libro de Madrigali a 4 voci

Alcune opere di diversi auttori a diversi voci

Fantasia, No. 60

Passaggi per potersi essercitare nel diminuire terminatamente

Tiers livre des chansons a quatre, cinq et six parties

Canzonie, fantasie et correnti

Passamezzo detto il Bakfark

Scaramella va alla guerra

L'unziesme livre des chansons (arr. Robin Pharo)

Et in spiritum sanctum de la Missa Mille regretz

El tercero libro del delphin de musica de cifras para taner vihuela

Diminution sur la chanson Mille regrets

Trente et sept chansons musicales a quatre parties

Larissa Andrea Pereira

Approvato

Never weather the beaten sail
Thomas Campion (1567-1620)

Blessed Echoes (Paraty, 2023)

Ensemble Près de votre oreille 
Anaïs Bertrand - mezzo soprane
Paul Figuier - contre ténor
Antonin Rondepierre - ténor
Nicolas Brooymans - basse
Thibaut Roussel - luth et cistre
Ronan Khalil - virginal
Marion Martineau - viole de gambe
Robin Pharo - viole de gambe et direction

Camille Frachet - ingénieure du son
Victor Toussaint - réalisation
Sophie Ilbert Decaudaveine - coaching diction lyrique anglaise

Rita Cuggia - photographie couverture du disque

Virginal joué par Ronan Khalil : virginal italien fabriqué par Jean-François Brun (Paris, France, 2006). 

Luth Renaissance et cistre joué par Thibaut Roussel : luth renaissance 7 choeurs fabriqué par Maurice Ottiger (Les Paccots, Suisse, 2017) / Cistre fabriqué par Peter Forester, mis à disposition par Claire Antonini. 

Viole de gambe et archet joués par Marion Martineau : basse de viole de gambe à 6 cordes de Pierre Jacquier dit Mathias (France, 1976), copie d'un modèle de 1676 fabriqué par John Pitts et mise à disposition par Nathan Gaillard / archet fabriqué par Jérôme Gastaldo.

Viole de gambe et archet joués par Robin Pharo : basse de viole de gambe à 6 cordes de Judith Kraft (Paris, France, 2017), d'après un modèle anonyme anglais (début du XVIIe siècle) / Archet de Fausto Cangelosi (Florence, Italie, 2020)

Le programme Blessed Echoes a été créé en février 2020 à l’issue d’une résidence de création à la Cité de la Voix de Vézelay, organisée en coproduction avec le Centre Culturel de l’Entente Cordiale du Château d’Hardelot.
Pour la réalisation de ce disque, l’association Près de votre oreille a reçu l’aide financière du CNM, de la SCPP et l'aide du mécénat musical de la Caisse des Dépôts.
Prise de son réalisée du 5 au 9 septembre 2021 à l’église Saint-Sylvain de Saint-Sauvant

Remerciements à Nelly Schwab, Annie Clair, Claire Antonini, Nathan Gaillard et Jonathan Dunford et tous les contributeurs du projet sur la plateforme Ulule.

One of the sources of the progressive emancipation of instrumental music around the turn of the sixteenth and seventeenth centuries was diminution technique. This was based on the refashioning of an existing melodic model (usually taken from an existing vocal or dance work) through the use of shorter rhythmic values for the notes of the original melody. One may suspect that the diminutions initially represented a method of instrumental improvisation on a given theme. Yet as the German theorist Johannes Mattheson noted in the eighteenth century, instrumental music may be compared to the language of sounds; hence the sequencing and combining of notes should be precisely thought through. So diminution ought not to be just arbitrary rhythmic fragmentation with the use of any notes, but also a means of ornamentation, governed by particular aesthetic principles. One of the first treatises describing this technique is Diego Ortiz’s Trattado de Glosas, published in 1553. Besides describing ornamentation techniques for bowed string instruments, the author also gave his own examples of diminution, based on Renaissance compositions. In the principles of ornamentation proposed by Ortiz, we can discern sources of inspiration for later composers, such as Vincenzo Bonizzi and Bartolomé de Selma y Salaverde.

English

Jednym ze źródeł postępującej na przełomie XVI i XVII wieku emancypacji muzyki instrumentalnej była technika dyminucji. Opierała się ona na przetwarzaniu istniejącego wzorca melodycznego (zazwyczaj pochodzącego z istniejącego wcześniej utworu wokalnego lub tanecznego) poprzez zastosowanie krótszych wartości rytmicznych dźwięków pierwotnej melodii. Podejrzewać można, że początkowo dyminucje stanowiły rodzaj metody instrumentalnej improwizacji na wybrany temat. Jak jednak w XVIII wieku zauważał niemiecki teoretyk Johannes Mattheson, muzykę instrumentalną można porównać do języka dźwięków – warto zatem dbać, by następstwo i połączenia kolejnych dźwięków były dokładnie przemyślane. Dyminucja nie powinna zatem być jedynie swobodnym rozdrobnieniem rytmicznym z użyciem dowolnych dźwięków, lecz także sposobem ornamentacji, którym rządzą określone zasady estetyczne. Jednym z pierwszych traktatów opisujących tę technikę jest wydany drukiem w 1553 roku Trattado de Glosas Diego Ortiza. Poza opisem technik zdobienia na instrumencie smyczkowym, autor zamieścił w nim również własne przykłady dyminucji, oparte na renesansowych kompozycjach. W proponowanych przez Ortiza zasadach ornamentacji można dopatrywać się źródła inspiracji późniejszych kompozytorów, takich jak Vincenzo Bonizzi czy Bartolomé de Selma y Salaverde.

 

Po prostu… Filharmonia! Projekt 4:

Już od wczesnego średniowiecza odbiorcy muzyki zachwycali się sztuką improwizacji i ornamentacji. Chcąc zatem zaimponować londyńskiej publiczności jako wirtuoz organów, Georg Friedrich Händel do prezentacji swoich oratoriów dołączył koncerty organowe. Niemal do końca życia, mimo postępującej utraty wzroku, zachwycał w nich improwizowanymi ustępami solowymi. W stolicy Anglii, w kręgu otaczającym Händla, znajdował się również inny wybitny instrumentalista – skrzypek Pietro Castrucci, którego kompozycje świadczą o genialnych umiejętnościach wykonawczych. Także w dobie renesansu wykonawcy ozdabiali znane melodie pieśni czy tańców, by prezentować je wyłącznie na instrumentach, bez towarzyszenia śpiewu. Z czasem zasady takiego zdobienia zostały spisane w formie traktatów, by nakreślić je nie tylko wykonawcom, ale też kompozytorom, chcącym tworzyć utwory instrumentalne. Improwizowanej ornamentacji nie zabrakło również w muzyce wokalnej. Śpiewacy na dworze Ludwika XIII wykonywali popularne wówczas airs de cour, w których na bieżąco przyozdabiali często pozornie proste w zapisie melodie. Pieśni te miały przecież zachwycać samego króla.

Daniel Laskowski

polski

Crediti di rappresentazione (Cast e team di produzione )

Cast

Ensemble