Anatol Preissler / Recensies

Hiroko Morita had als Cio-Cio-San de meeste zangpartijen in deze opera en kon ons al vanaf haar eerste noten bekoren. Maar de lakmoesproef voor elke ‘Butterfly’ is toch de overbekende aria ‘Un bel dio vedremo’. Hierin bezingt Cio-Cio-San de hoop dat op een mooie dag haar Pinkerton naar haar terug zal keren. Het is een van de bekendste aria’s voor sopranen en we keken er dan ook reikhalzend naar uit om Hiroko’s uitvoering te horen. Het was zo een van die momenten waarop je als liefhebber zachtjes de ogen sluit om nog intenser te kunnen genieten van de klank die je oren binnen vloeit. Zonder enige vorm van extra versterking wist ze zonder probleem de Stadsschouwburg in Antwerpen te vullen met hoopvolle klanken.