The Turkish-Dutch soprano Aylin Sezer was a fully realized and convincing Tatyana, singing the Letter Scene with all the nuance needed while coping well with the complicated choreography. - Opera, Robbert Nachbahr
Dat is wat Van Eijk met haar productie beoogt: ze grijpt La Traviata aan om te laten zien hoe onmenselijk de hedendaagse seksindustrie kan zijn, waarin vrouwen niet meer zijn dan wegwerpartikelen. Daarin slaagt deze productie wonderwel, niet in de laatste plaats dankzij de prestatie van sopraan Aylin Sezer in de titelrol (…) Dat Sezer daarbij ook nog eens alle vocale uitdagingen van de rol schijnbaar moeiteloos tackelt, maakt haar prestatie alleen al een bezoek aan Spanga de moeite meer dan waard.
Aylin Sezer in de titelrol heeft een gloedvolle stem en schittert in aria’s als ‘Addio del passato’... ...Zet de regie La Traviata in als pamflet tegen vrouwenmisbruik, de muzikale begeleiding is eerder melancholiek. Dit leidt tot een indrukwekkend samenspel.
Er wordt over de hele linie prachtig gezongen. Het orkest, de Filharmonie Noord speelt onder de jonge dirigent Tjalling Wijnstra in kleine bezetting mooi en uiterst expressief. (...) Opera Spanga blijft spannend, ook als het gaat om twee melodrama's die eigenlijk op zich niet meer zo spannend zijn, maar die in deze combinatie veel over mensen en hun problemen blijken te kunnen zeggen.
Sommigen zien haar (Corina van Eijk) als een heldin die de opera heeft bevrijd uit het strakke keurslijf. Anderen ergeren zich aan de platte seks en de gulle lach, het handelsmerk van haar voorstellingen. Hoe dan ook doet regisseur Corina van Eijk van zich spreken. Met haar onconventionele regie heeft ze het jaarlijkse Opera Spanga tot een succes gemaakt dat al drie decennia aanhoudt en zelfs in het buitenland wordt opgemerkt. (...) Ook Francis van Broekhuizen (de ongelukkige Giorgetta) en haar tegenspeler Marcel van Dieren (de bedrogen echtgenoot Michele) gaven hun getergde karakters overtuigend vorm.
Aida (1871) van Giuseppe Verdi, uitgevoerd door Opera Spanga, breekt met elke conventie, zoals dat sinds 1989 de traditie is van regisseur Corina van Eijk. (…) Meteen in de eerste scène zet de regie het klassieke driehoeksdrama op scherp. Schitterend is mezzosopraan Eva Kroon die ontdekt dat haar grote liefde Radames (tenor Tao Tong) heimelijk verliefd is op Aida, sopraan Maribeth Diggle. (…) Zo biedt deze Aida uiteindelijk een aangrijpende drievoudige liefdesdood, etherisch vertolkt door zacht verglijdende muziek en innige zangers.
Ook muzikaal is het een prima voorstelling. Tjalling Wijnstra dirigeert de Filharmonie Noord met veel nuance en gevoel. Het orkest is niet bijzonder groot en dat komt de klank alleen maar ten goede. De beroemde triomfmars heb ik nog nooit zo subtiel horen spelen. (…) Corina van Eijk heeft de opera nieuwe betekenissen gegeven, en laat zien hoe oorlog het mogelijk maakt dat duistere machten de leiding overnemen. Verdi zou het daar beslist niet mee oneens zijn.
Artistiek leider van Opera Spanga en regisseur Corina van Eijk is er goed in geslaagd om dit alles tot een samenhangend geheel te smeden, compliment daarvoor. De drie protagonisten verdienen eveneens veel lof voor hun vertolking. Tenor David Visser weet te overtuigen in zijn rol van jonge matroos die makkelijk te paaien is, zowel tot hooligangedrag als tot een kans om eindelijk zijn mannelijkheid te bevestigen. Bariton Eric Reddet geeft een solide vertolking van de gedoemde Espinoza. (...) Aylin Sezer is een ideale casting voor Cesaria. Ik hoor haar graag zingen, ik houd van haar stemgeluid. Acterend maakt ze van Cesaria een geloofwaardig personage, door de wol geverfd omdat ze altijd maar voor zichzelf moest zorgen, en in staat om haar mannen te bespelen als een piano.
Floris van Bergeijk schreef op zich een gevarieerde partituur, met prachtig meerstemmige koorpassages, lyrische melodielijnen, dramatisch aanzwellende dissonanten en een goed oor voor klankkleur. Ook zangers en musici zijn uitstekend, waarbij vooral Aylin Sezer indruk maakt met haar pure sopraanstem en onberispelijke dictie. (...) Maar de zoveelste doffe klap op een trommel wanneer joden/moslims/katholieken elkaar te lijf gaan, voelt als overkill. Ook de opsomming van andere vervolgde volkeren en de plotse verschijning van neonazi's aan het slot zijn wat gratuit. Desondanks valt er veel te genieten, zowel muzikaal als visueel. En de boodschap dat we allemaal voor iemand de ander zijn staat natuurlijk als een huis."
De opera After the Flood is hierdoor een aaneenschakeling van scènes geworden, muzikaal ingevuld door steeds een andere componist: Floris van Bergeijk, Enrico Ferri, Jildou Bakker, Martijn Jongman, Wybe Wiersma of Vlad Chleck. Op eerstgenoemde na zijn allen student aan de conservatoria van Groningen, Zwolle en Tilburg. Hun rijke, bij elkaar passende bijdragen vonden heuse ambassadeurs in dirigent Tjalling Wijnstra en het vijf musici tellende Rosa Ensemble and Guests.
Ditmaal vond de première plaats in een boerenstal. After the flood vertelt het verhaal van de mensheid, die tot bezinning moet komen. En dat is uitstekend gelukt.
…daar lijkt abrupt verandering in te komen met de opkomst van toreador Escamillo, vol bravoure gespeeld en gezongen door bariton David Visser. In de orkestbak slechts twaalf musici, maar onder leiding van Tjalling Wijnstra realiseren zij strakke tempi en een flink volume…
De Nederlands-Mexicaanse mezzosopraan Itzel Medecigo geeft Carmens ingehouden temperament pas gaandeweg het verhaal de ruimte met haar gloedvolle, krachtige stem. De fabrieksmeisjes en de soldaten trekken elkaar aan en stoten elkaar af als magneten. Handen op billen, handen op dijen, suggestieve gebaren, vrijages. Hier staan geen afwachtende chickies, maar vrouwen die even uitdagend als soeverein aan het sjansen zijn.