Name: Jubileusz Maestra Antoniego Wita
Start: 2024-03-22T00:00:00.000Z
End: 2024-03-22T00:00:00.000Z
Location: NFM (Narodowe Forum Muzyki)

Organization

Conductor

Antoni Wit

Orchestra

Orkiestra Symfoniczna NFM

National Forum of Music

Jubileusz Maestra Antoniego Wita

Wrocław

Poland

NFM (Narodowe Forum Muzyki)

Sala Główna

Jubileusz Maestra Antoniego Wita: Symphony n. 34 in C major K 338 Mozart (+1 More)

Public

Symphony n. 34 in C major K 338

An Alpine Symphony, op. 64

Approved

Obchodzący 7 lutego 2024 roku jubileusz osiemdziesiątych urodzin Antoni Wit należy do najbardziej rozpoznawalnych i cenionych polskich dyrygentów. Przez lata zbudował ogromny dorobek fonograficzny, pełnił też funkcję dyrektora artystycznego czołowych polskich instytucji artystycznych – Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Filharmonii Narodowej. Podczas koncertu z NFM Filharmonią Wrocławską Maestro Wit poprowadzi dwa arcydzieła należące do symfonicznego kanonu: Symfonię C-dur KV 338 Wolfganga Amadeusa Mozarta oraz Symfonię alpejską Richarda Straussa.

Koncert rozpocznie wykonanie ukończonej w 1780 roku Symfonii C-dur Mozarta. Było to trzydzieste czwarte dzieło tego gatunku napisane przez austriackiego kompozytora. Składa się ono z trzech części. Pierwszą otwiera przebojowa fanfara, a obecność rytmu punktowanego (następstwo nuty długiej i krótkiej) podkreśla uroczysty charakter muzyki. Ogniwo drugie utrzymane jest w wolnym tempie i w pastoralnej, pogodnej tonacji F-dur. Mozart zapisał w partyturze, aby wszystkie instrumenty grały tu sotto voce (dosłownie „półgłosem”), co nadaje tej części charakteru intymnego wyznania. Finał z kolei to pełna temperamentu i dynamizmu stylizacji włoskiego tańca. Autograf tej symfonii jest podzielony na dwie części. Jedna z nich znajduje się w paryskiej Bibliothèque nationale de France, natomiast druga w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie.

Następnie zabrzmi Symfonia alpejska Richarda Straussa. Niemiecki kompozytor ukończył to monumentalne dzieło w 1915 roku. Jego celem było przedstawienie w muzyce dnia spędzonego w górach. Utwór składa się z dwudziestu dwóch ogniw, wykonywanych bez przerw. Znajdziemy wśród nich potężny, pełen blasku wschód słońca, wędrówkę w pobliżu strumienia, wodospadu i wśród łąk, moment zdobycia szczytu, a także gwałtowną burzę i w końcu zachód słońca. Chociaż Symfonia zawsze robi na słuchaczach wielkie wrażenie, to wykonywana jest względnie rzadko ze względu na ogromny skład, jakiego wymaga. Kompozytor zażyczył sobie w obsadzie m.in. dodatkowej orkiestry dętej umieszczonej za sceną, rzadko wykorzystywanego hekelfonu (barytonowej odmiany oboju), maszyny naśladującej wycie wiatru, metalowej płyty imitującej grzmoty, krowich dzwonków, tam-tamu, dzwonków, czelesty czy organów. Symfonia alpejska jest dziełem tyleż efektownym co osobistym. Strauss uwielbiał górskie wędrówki, a wszystkich opisanych dźwiękami sytuacji doświadczył osobiście.

polski

Celebrating his 80th birthday on 7 February 2024, Antoni Wit is one of the most recognizable and respected Polish conductors. Over the years, he has built a huge phonographic output, he was also the artistic director of leading Polish music institutions – the Polish National Radio Symphony Orchestra and the Warsaw Philharmonic. During the concert with the NFM Wrocław Philharmonic, Antoni Wit will conduct two masterpieces belonging to the symphonic canon: Wolfgang Amadeus Mozart’s Symphony in C major KV 338 and Richard Strauss’ Alpine Symphony.

Mozart’s Symphony in C major was completed in 1780. It was the thirty-fourth work of this genre written by the Austrian genius. It consists of three movements. The first one opens with a fanfare, and the presence of a punctuated rhythm (a succession of long and short notes) emphasizes the solemn nature of the music. The second movement is maintained in a slow tempo and in the pastoral, cheerful key of F major. Mozart wrote in the score for all instruments to play sotto voce (literally “undertone”), which gives this movement the character of an intimate confession. The finale is a full of temperament and dynamic stylisation of an Italian dance. The autograph of this symphony has been divided into two parts. One of them is in the Bibliothèque nationale de France, and the other in the Jagiellonian Library in Kraków.

Richard Srauss completed the Alpine Symphony in 1915. Its goal was to depict with sounds a day spent in the mountains. The piece consists of twenty-two movements, performed without breaks. They include a mighty, brilliant sunrise, a hike near a stream, a waterfall and in the meadows, the moment of reaching the summit, as well as a violent storm and finally a sunset. Although the Symphony always impresses the listeners, it is rarely performed because of the huge line-up it requires. In the huge performance forces, the composer included an additional brass band placed behind the stage, a rarely used hekelphone (a baritone variant of the oboe), a machine imitating the howl of the wind, a metal plate imitating thunder, cowbells, tam-tam, glockenspiel, celesta and organ. The Alpine Symphony is a work as effective as it is personal. Strauss loved mountain hiking, and he experienced all the situations depicted in this work.

English

Performance credits (Cast & Crew )

Ensemble